Ritverk Árna Árnasonar/Magnús Vigfússon (Presthúsum)

Magnús Vigfússon í Presthúsum fæddist 1. október 1854 og lést 13. ágúst 1926.
Foreldrar hans voru Vigfús Magnússon, f. 9. október 1815, sjómaður í gömlu Presthúsum og síðar í Hólshúsi, er lést af vosbúð af skipinu „Ægi“ í Útilegunni miklu 25. febrúar 1869.
Móðir Magnúsar var Guðrún Sigurðardóttir húsfreyja, f. 1. janúar 1827, d. 13. maí 1882.
Magnús var albróðir Sigurðar Vigfússonar, (Sigga Fúsa) á Fögruvöllum.

I. Kona Magnúsar var Sigríður Þorsteinsdóttir, systir Bjarna Þorsteinssonar í Gvendarhúsi. Þau Sigríður bjuggu fyrst í Presthúsum.
Börn þeirra voru:
1. Guðrún Helga , f. um 1878; fór til Vesturheims.
2. Vilhjálmur Einar, f. 6. september 1887, d. 25. september 1953.
3. Jórunn Ingileif, f. 10. október 1883, d. 14. júlí 1962, gift Guðmundi Guðmundssyni í Ey, f. 6. júlí 1864, d. 24. nóvember 1928.
4. Guðmundur á Löndum, f. 15. september 1880, d. 19. mars 1952 í Reykjavík.

Úr fórum Árna Árnasonar símritara:
Bjargveiðimannatal.
Fyrri umsögn:
Síðar varð bústýra hjá Magnúsi Þuríður Magnúsdóttir, f. 10. mars 1873, d. 17. maí 1927, en hún var frá Oddakoti í A-Landeyjum, systir Magnúsar þaðan, er lengi var að Túnsbergi hér, áður bóndi í Efri-Úlfsstaðahjáleigu í A-Landeyjum.
Þuríður var ágæt kona gamla tímans, sem hugsaði vel um Magnús Vigfússon, sem var allerfiður, þareð hann var þungur maður guðaveiganna.
Magnús var lágur vexti, svartur á hár og skegg, þrekinn vel og nokkuð í holdum, búlduleitur, fremur fríður í andliti með alskegg en andlitið fremur lítið. Hann var vel styrkur, köttur liðugur og snar í snúningum. Hann var kátur í lund og léttur, lét hin seinni árin hverjum degi nægja sína þjáningu og bar litlar áhyggjur fyrir komandi degi.
Hann var duglegur maður á mörgum sviðum ekki síst við fuglaveiðar og fjallamennsku enda annálaður sigamaður sem ekki kunni að æðrast eða hræðast. Hann var um allar úteyjar og Heimalandið til fugla og þótti afbragðs góður liðsmaður í hvívetna. Hann var annars sjómaður og landverkamaður, vellátinn maður, en ef til vill sjálfur sér verri en meðbræður hans. Ávallt mun hans minnst sem afburða manns í bjargveiðum.

Úr fórum Árna Árnasonar símritara:
Bjargveiðimannatal.
Síðari umsögn:
Magnús var einn af slyngustu sigamönnum Eyjanna og mesti fullhugi og fjallaköttur, veiðimaður allgóður, kátur og léttleikamaður hinn mesti. Fór hann víða um Heimalandsbjörg og allflestar úteyjarnar við alls konar veiðar og gat sér besta orð.
Hann var nokkuð ölkær, en besti drengur og vildi öllum vel. Oft var hann nefndur „Mangi lúd pei“, eða Mangi „Dalli“, viðurnefni, sem vaxið mun upp frá ölteiti og glaðværð. Magnúsar mun lengi minnst, sem afbragðs sigamanns. Hann fannst látinn inni í Hrauni.

Úr fórum Árna Árnasonar, efnisyfirlit

---

Heimildir

• Samantekt: Víglundur Þór Þorsteinsson.
• Eyjar og úteyjalíf – Úrval verka Árna Árnasonar símritara frá Grund. Sögufélag Vestmannaeyja í samstarfi við Safnahús Vestmannaeyja 2012.
• Heimaslóð.is.
• Íslendingabók.is.
• Manntöl.