Ritverk Árna Árnasonar/Jóel Eyjólfsson

Jóel Eyjólfsson.

Kynning.

Jóel Eyjólfsson útgerðarmaður og formaður á Sælundi fæddist 3. nóvember 1878 og lést 28. desember 1944.
Foreldrar hans voru Eyjólfur Eiríksson bóndi í Norðurbænum (áður Norður-Hlaðbær) á Kirkjubæ, f. 6. ágúst 1835, d. 2. febrúar 1897, og kona hans Jórunn Skúladóttir húsfreyja á Kirkjubæ, f. 26. nóvember 1835 á Skeiðflöt í Mýrdal, d. 3. júlí 1909.

Jóel var tvíkvæntur.
I. Fyrri kona hans var Þórdís, f. 29. ágúst 1887, d. 4. júní 1908, Guðmundsdóttir bónda á Vesturhúsum Þórarinssonar og konu hans Guðrúnar Erlendsdóttur.
Börn þeirra voru:
1. Þorgeir, f. 15. júní 1903, d. 13. febrúar 1983.
2. Guðmundur Eyjólfur, f. 5. janúar 1907, d. 14. september 1965.

II. Síðari kona Jóels var Guðbjörg Oktavía Einarsdóttir frá Steinum u. Eyjafjöllum, f. 22. október 1880, d. 31. desember 1929.
Börn þeirra voru:
3. Einar, f. 18. apríl 1912, d. 13. janúar 1962. Ókvæntur.
4. Jóel, f. 28. apríl 1914, d. 23. desember 1973. Kvæntur á Eyrarbakka.
5. Þórdís, f. 15. febrúar 1916, d. 7. júlí 1916. Maður hennar var Emil Andersen.
6. Sigurður, f. 1. ágúst 1917, d. 29. apríl 1991. Hann var kvæntur Fanneyju Ármannsdóttur.
7. Edvin, f. 2. júní 1922, d. 25. mars 1971.

Úr fórum Árna Árnasonar símritara:
Bjargveiðimannatal.
Jóel Eyjólfsson var maður rúmlega meðalhár vexti, þrekinn og vel vaxinn, svo að glögglega sást, að þar var frábært lipurmenni, enda munu Suðureyjar hafa alið fáa hans líka á því sviði.
Í fjallgöngum, laus og bundinn, var hann eins og loftandi og flestum öðrum fremri. Fór hann um flestallar úteyjar og víða um Heimalandið við rómaðan orðstír að verðleikum.
Hann var snar og kattliðugur, vel sterkur, dökkur á brún og brá, síkátur og undra skapléttur, orðheppinn og greindur vel svo sem hann átti ættir til.
Jóel var alla tíð talinn til hinna stóru í fuglaveiðum og fjallaferðum, enda var hann við þau störf frá barnæsku til síðustu lífsdaga sinna.
Jóel var og góður formaður og stundaði sjóinn lengstum, bæði á opnu skipunum og vélbátunum.
Hann var við veiðar í Suðurey, Ysta-Kletti, Bjarnarey, Elliðaey, alls staðar jafnvígur til bjargveiði.
Jóel hafði mesta yndi af söng, söng sjálfur prýðilega, mesti fjörkálfur, leikari ágætur og drengur hinn besti í félagi.
Síðast dvaldi hann í Bjarnarey og naut þar vinhylli allra, enda var hann ávallt hrókur alls fagnaðar.

Önnur umfjöllun á Heimaslóð: Jóel Eyjólfsson

Úr fórum Árna Árnasonar, efnisyfirlit

---

Heimildir

• Samantekt: Víglundur Þór Þorsteinsson.
• Eyjar og úteyjalíf – Úrval verka Árna Árnasonar símritara frá Grund. Sögufélag Vestmannaeyja í samstarfi við Safnahús Vestmannaeyja 2012.
• Garður.is.
• Íslendingabók.is.
• Manntöl.

---

Þessi grein tilheyrir Æviskrám Eyjafólks eftir Víglund Þór Þorsteinsson.

---