„Blik 1973/Sparisjóður Vestmannaeyja 30 ára, IV. hluti“: Munur á milli breytinga

Svo er fyrir mælt í samþykktum Sparisjóðs Vestmannaeyja, að stjórninni sé skylt að sjá svo um, að aldrei séu færri en 20 ábyrgðarmenn búsettir í bænum. Þegar Sparisjóðurinn hafði starfað 15—16 ár, var ábyrgðarmönnum hans búsettum í bænum tekið að fækka að mun. Ýmist voru þeir fallnir frá eða þeir höfðu flutzt burt úr bænum. Þá var hafizt handa um að útvega ábyrgðarmenn í skarðið. Hér skrái ég nöfn þeirra og svo árið, þegar þeir tóku þessar skuldbindingar á herðar sér.<br>

2. [[Friðfinnur Finnsson]], kaupmaður, [[Oddgeirshólar|Oddgeirshólum]], 1949. <br>

3. [[Óskar Sigurðsson endurskoðandi|Óskar Sigurðsson]], endurskoðandi, [[Hvassafell]]i við [[Helgafellsbraut]], 1949. <br>

12. [[Sveinbjörn Guðlaugsson]], verzlunarmaður, Vestmannabraut 38, 1958. <br>

13. [[Torfi Jóhannsson]], bægjarfógeti, [[Tindastóll|Tindastóli]], 1958.<br>

15. [[Björn Guðmundsson]], kaupmaður, [[Birkihlíð]] 17, 1970. <br>

16. [[Eggert Sigurlásson]], bólstrari, [[Brimhólabraut]] 34, 1970. <br>

{|{{prettytable}}

|+

|}

{|{{prettytable}}

|+

|1972||74.203.066,30||1.509.465,10||||21.871.064,00||19.695.573,75||117.280.169,15

|}  

Samtals hefur stjórnin haldið 957

fundi frá stofnun Sparisjóðsins. Þeir

|957 fundir

|}             

Til skamms tíma vann stjórn Sparisjóðs Vestmannaeyja kauplaust með öllu sitt ábyrgðarmikla og mikilvæga starf. Hún hefur ávallt talið það þjónustu við Eyjafólk í heild og bæjarfélagið sitt. Á síðari árum hefur Sparisjóðurinn sýnt eilítinn lit á að launa þetta markverða starf með bókagjöfum til stjórnarmanna fyrir hver jól. <br>

Um árabil hefur Sparisjóður Vestmannaeyja hvert vor haft það að venju að gefa hverju fermingarbarni í  Vestmannaeyjum  Sparisjóðsbók  með dálítilli innstæðu í fermingargjöf. Þessi litla peningagjöf hefur oft haft heillavænleg áhrif í för með sér. Í sparisjóðsbókinni hefur síðan mörg krónan verið fest, sem ella hefði ef til vill horfið úr höndum hins unga eiganda fyrir lítið.<br> Gjöfin litla á viðkvæmri stundu hefur oft leitt til varanlegra samskipta hins verðandi manndómsmanns og Sparisjóðsins báðum til heilla og hallkvæmi.

Eins velvildarmanns Sparisjóðsins af mörgum, sem jafnframt var mér traust hjálparhella í starfinu, hlýt ég að minnast hér, áður en ég lýk því að skrá 30 ára starfssögu Sparisjóðs Vestmannaeyja. Þessi maður var [[Óskar Sigurðsson endurskoðandi|Óskar Sigurðsson]], endurskoðandi frá [[Bólstaður|Bólstað]] í Eyjum. Hann var endurskoðandi Sparisjóðsins um árabil. Þennan mann reyndi ég að sérstökum drengskap og mannlund, þegar ég þurfti hvað mest heiður minn að verja í stöðu minni við Sparisjóðinn, svo að mér líður aldrei úr minni. <br>

Veturinn 1964 dvaldist ég í Noregi, vann ég þar að íslenzk-norsku orðabókinni minni. Þá uppgötvaði eftirlit Seðlabankans, að talnasummur í undirbókum Sparisjóðsins og höfuðbókarreikningum hans bar ekki saman. Þá virtist allt ætla um koll að keyra. Svo óskaplegur var áróðurinn gagnvart mér persónulega, að til stóð um tíma, að mínir nánustu kölluðu mig heim í hasti, svo að ég gæti staðið fyrir máli mínu. Svo fór þó ekki. — En þá var býsna erfitt að koma heim og hrekja róg og illan bifur um heiðarleik minn og starfsfólks míns. <br>

Hinn 27. apríl 1967 stofnuðu íslenzkir sparisjóðir með sér samband, sem hlaut nafnið Samband íslenzkra sparisjóða. Stofnfundur sambands þessa var haldinn að Hótel Sögu í Reykjavík. Stefnumál þessa sambands sparisjóða eru hagsmunalegs eðlis. <br>

Forgöngumenn sambandsstofnunarinnar voru fyrst og fremst Vestfirðingar og vesturlandsbúar. <br>

Þegar Samband íslenzkra sparisjóða var stofnað, höfðu að miklu leyti nýir menn setzt í stjórnarstóla Seðlabankans. Þeir höfðu þá þegar sýnt starfi og gildi sparisjóðanna skilning og velvilja. Vil ég í því sambandi nefna bankastjórana dr. Jóhannes Nordal og Sigtrygg heitinn Klemenzson. Ég hygg, að þeir eigi drjúgan þátt í því, sem áunnizt hefur í þessu stríði við ofbeldi og ásælni, óbilgirni og tillitsleysi, svo að ekki sé meira sagt.<br>

Formaður Sambands íslenzkra sparisjóða er nú, þegar þetta er skrifað, Friðjón Sveinbjörnsson, sparisjóðsstjóri í Borgarnesi.

Mér þætti það ekki ólíklegt, að til væru þeir aðstandendur Sparisjóðsins, sem fyndist ég tala helzt til djarft og segja fullmikið frá því, sem þeir telja að liggja mætti í þagnargildi. Ég er á annarri skoðun. Engum tölum eða fyrirbærum fjárhagslegs eðlis eigum við að leyna almenningi í rekstri Sparisjóðs Vestmannaeyja. Hann er opinber stofnun og fyrst og fremst stofnun Vestmannaeyinga í heild, kvenna og karla og unglinga. Eyjabúar hafa það í hendi sér að efla þessa stofnun sjálfum sér til hagsbóta og menningarþrifa eða láta hana visna upp og verða að engu.<br>

Hér birtum við reikninga Sparisjóðsins frá upphafi starfsins með eilitlum skýringum og ábendingum.<br>

Megi svo verða um alla framtíð Sparisjóðs Vestmannaeyja.

Eins og ég hef drepið á í greinarkorni þessu um 30 ára starf Sparisjóðs Vestmannaeyja, þá varð hann að sæta því fyrstu 20 starfsárin að hrekjast úr einu leiguhúsnæðinu í annað, og átti stofnunin þess ekki kost að leigja eða taka á leigu annað en lélegt húsnæði, sem samrýmdist illa starfseminni.<br>

Árið 1957 fluttist hann í húseign Mjólkursamsölunnar að Vestmannabraut 38.<br>

Aðra hæð byggingarinnar tók síðan bæjarfógetaembættið á leigu 1964 og hefur haft skrifstofur sínar þar síðan. Þá var stigið menningarspor í kaupstaðnum fyrir atbeina Sparisjóðsins, því að kytrubúskapur embættisins á jarðhæð bæjarfógetahúseignarinnar að [[Tindastóll|Tindastóli]] var til mikils vansa ríkinu og svo bæjarbúum í heild, þar sem litið er öðruvísi og stærra á skrifstofur sjálfs ríkisins í umhverfi sínu en aðrar skrifstofur.<br>

Samkvæmt uppdrætti og skipulagi var fyrirhugað þriggja hæða hús á lóðinni nr. 15 við Bárugötu þarna í hjarta bæjarins. Þessu ákvæði hefur Sparisjóðurinn viljað fullnægja. Þess vegna var þriðja hæðin steypt upp, þó að engin not virtust fyrir hana fyrst í stað. Þetta framtak varð síðan Byggðarsafni Vestmannaeyja til gæfu og gengis. Þessa hæð hefur það haft á leigu fyrir sáralítið gjald undanfarin 9 ár. Vilja sumir, sem meta Byggðarsafnið til menningarverðmæta bæjarfélagsins, telja húslán þetta framlag Sparisjóðsins til menningar í bænum, sem það óneitanlega er, og það veigamikið framlag í huga þess, sem þetta skrifar.<br>

Sparisjóður Vestmannaeyja keypti hálfa „Baðhúslóðina“ haustið 1959 fyrir kr. 225.000,00 og þá hálft Baðhúsið með til niðurbrots. Leifar af gamla Baðhúsinu eru þarna enn á næstu lóð fyrir norðan. Það er bakhús Verzlunar Sigurbjargar Ólafsdóttur.