Jarþrúður P. Johnsen
Jarþrúður Pétursdóttir Johnsen fæddist 3. júní 1890 í Fnjóskadal og lést 9. október 1969. Hún var dóttir séra Péturs Jónssonar og Helgu Skúladóttur á Hálsi í Fnjóskadal. Jarþrúður var kona Sigfúsar Maríusar Johnsen.
Jarþrúður gekk í Kvennaskólann í Reykjavík og stundaði síðan tungumálanám. Á yngri árum þótti hún hafa fagra söngrödd og lærði hún meðal annars hjá frægum söngkennara í Kaupmannahöfn. Eitt sinn héldu þær saman tónleika í Vestmannaeyjum, Jarþrúður og Anna Pálsdóttir píanóleikari, kona Sigurðar Sigurðssonar lyfsala í Eyjum. Hún starfaði mikið að félagsmálum í Vestmannaeyjum og fyrir þau störf gat hún sér góðan orðstýr.
Jarþrúður var einnig hagmælt og gáfuð. Heimili þeirra hjóna bar vott um snyrtimennsku og reglusemi. (Sjá ljóð hennar Í húminu í Bliki 1969)
Sigfús og Jarþrúður eignuðust ekki börn saman en áður átti Sigfús einn son.
Heimildir
- Þorsteinn Þ. Víglundsson. Blik, ársrit Vestmannaeyja. 1969.