Jón Þorsteinsson (prestur)
Jón Þorsteinsson er án efa frægasti sóknarprestur í Kirkjubæjarsókn fyrr eða síðar. Hann fæddist árið 1607 og var sonur Þorsteins Sighvatssonar í Höfn í Melasveit og konu hans Ástu Eiríksdóttur, en hún var dóttir Eiríks Jónssonar, prests í Reykholti.
Jón var vígður til prests að Húsafelli í Borgarfirði árið 1598, og fluttist á Torfastaði 1601 og svo að Kirkjubæ 1607. Hann var álitið mikið gáfumenni, og samdi hann meðal annars marga sálma.
Andlát Jóns var líklega sá atburður sem veitti honum hve mesta frægð. Hann dó þann 6. júlí 1927, þegar að hann var hálshöggvinn af sjóræningja frá Alsír, í Tyrkjaráninu. Hann hefur upp frá því verið kallaður Jón Píslarvottur.
Jón og fjölskylda hans fóru í felur í Rauðahelli, hjá Urðum þegar að þeir fréttu af komu Tyrkjanna til Vestmannaeyja. Sjóræningjarnir sáu til þeirra þegar að einn manna Jóns leit út til þess að svipast eftir mannaferðum, og tóku þeir fjölskylduna fanga eftir að hafa hálshöggvið Jón. Kona hans, Margrét Jónsdóttir (dóttir Jóns Péturssonar frá Hæli í Flókadal), var hertekin í Tyrkjaráninu ásamt tveimur börnum þeirra og flutt til Alsír. Kom hún aldrei aftur til Íslands.
Heimildir
- Guðlaugur Gíslason: Eyjar gegnum aldirnar. Frásagnir af mannlífi og atburðum í Vestmannaeyjum frá gamalli tíð og nýrri. Reykjavík, 1982.