„Jón Kristinn Arnoddsson (Nýjabæ)“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
m (Verndaði „Jón Kristinn Arnoddsson (Nýjabæ)“ (‎[edit=sysop] (ótiltekinn)))
Ekkert breytingarágrip
Lína 18: Lína 18:
*Prestþjónustubækur.
*Prestþjónustubækur.
*Vesturfaraskrá 1870-1914. Júníus H. Kristinsson. Sagnfræðistofnun Háskóla Íslands 1983.}}
*Vesturfaraskrá 1870-1914. Júníus H. Kristinsson. Sagnfræðistofnun Háskóla Íslands 1983.}}
{{Æviskrár Víglundar Þórs}}
[[Flokkur: Vinnumenn]]
[[Flokkur: Vinnumenn]]
[[Flokkur: Fólk fætt á 19. öld]]
[[Flokkur: Fólk fætt á 19. öld]]

Útgáfa síðunnar 17. ágúst 2015 kl. 17:45

Jón Kristinn Arnoddsson vinnumaður í Nýjabæ, síðar í Utah og Kanada, fæddist 12. júlí 1862 og lést 1. janúar 1942.
Foreldrar hans voru Arnoddur bóndi á Arnarhóli og víðar í V-Landeyjum, f. 16. júlí 1827, d. 27. apríl 1916, og kona hans Steinunn Pálsdóttir húsfreyja, f. 5. júní 1823, d. 17. apríl 1904.

Jón var með foreldrum sínum í Ystakoti í Landeyjum 1870.
Hann fluttist til Eyja 17 ára 1880, og var það ár vinnumaður í Nýjabæ.
Hann eignaðist barn 1883 með Ólöfu Jónsdóttur, þá vinnukonu í Nýjabæ.
Þau giftust 1885, bjuggu í París 1887.
Jón fór til Vesturheims 1888 frá París, dvaldi í fyrstu í Utah, en var kominn til Alberta í Kanada 1906, kallaði sig John A. Christian.

I. Kona Jóns var Ólöf Jónsdóttir, f. 1854. Hún var dóttir Sigríðar Hjaltadóttur vinnukonu þar, en var skráð uppeldisdóttir Kristínar Einarsdóttur húsfreyju þar 1870 og var þar vinnukona við fæðingu Kristínar Sigríðar.
Börn Jóns Kristins og Ólafar hér voru:
1. Kristín Sigríður Jónsdóttir húsfreyja í Hólshúsi, f. 24. september 1883, d. 27. maí 1957. Hún ólst upp hjá Kristínu í Nýjabæ.
2. Þorsteinn Jónsson, f. 14. desember 1887. Hann fór Vestur með móður sinni frá Nýjabæ 1889.


Heimildir

  • Samantekt: Víglundur Þór Þorsteinsson.
  • Íslendingabók.is.
  • Manntöl.
  • Prestþjónustubækur.
  • Vesturfaraskrá 1870-1914. Júníus H. Kristinsson. Sagnfræðistofnun Háskóla Íslands 1983.


Þessi grein tilheyrir Æviskrám Eyjafólks eftir Víglund Þór Þorsteinsson.