Þorsteinn Jónsson (Laufási)
Sjá aðgreiningarsíðuna fyrir aðra sem hafa borið nafnið „Þorsteinn Jónsson“
Þorsteinn Jónsson fæddist í Gularáshjáleigu í Austur Landeyjum 14. október 1880 og lést 25. mars 1965. Hann var sonur Jóns Einarssonar og Þórunnar Þorsteinsdóttur. Þau fluttu til Vestmannaeyja árið 1883. Þorsteinn átti bróður, Ísleif Jónsson að nafni, sem dó í suðurlandsskjálftanum 1896 þar sem hann var í fýlatekju í Dufþekju.
Þorsteinn var kvæntur Elínborgu Gísladóttur og eignuðust þau 13 börn. Þau voru Þórhildur f. 1903, látin, Unnur, f. 1904, látin, Gísli, f. 1906, látinn, Ásta, f. 1908, látin, Jón, f. 1910, látinn, Fjóla, f. 1912, Ebba Þorsteinsdóttir, f. 1916, d. 1927, Anna, f. 1919, Bera, f. 1921, Jón, f. 1923, Dagný, f. 1926, Ebba, f. 1927, látin og Ástþór, f. 1936, sonur Unnar, ólst upp hjá þeim.
Sjómaður
Þorsteinn hóf sjómennskuferil sinn um fermingu á opnu skipi með Hannesi lóðs á Miðhúsum. Hann varð svo formaður á teinæringnum Ísak árið 1900 og var með hann til ársins 1905.
Hann var ásamt öðrum fyrstur manna til þess að kaupa vélbát til Vestmannaeyja og markaði á þann hátt upphaf vélbátaaldar í Vestmannaeyjum. Báturinn sem Þorsteinn og félagar keyptu var nefndur Unnur og var Þorsteinn formaður. Hann eignaðist síðar tvo aðra báta með sama nafni og var formaður með þá til ársins 1948 og hafði þá verið formaður í samtals 48 ár.
Framfarasinni
Þorsteinn var mjög framfarasinnaður í útgerðarmálum og var meðal annars sá fyrsti til að gera tilraunir með veiðar í þorskanet. Hann var gerður að heiðursborgara Vestmannaeyjabæjar er hann varð sjötugur þann 14. október 1950.
Þorsteinn hafði mikinn áhuga á ritstörfum og eftir hann standa rit og greinar. Hann skrifaði tvær bækur; ævisögu sína, Formannsævi í Eyjum og einnig Aldahvörf í Eyjum sem er greinargóð lýsing á aldarfari í Eyjum í kjölfar upphafs vélbátaútgerðar.
Þorsteinn lést 84 ára gamall.
