„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1987/Breytingar á flotanum“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
 
(1 millibreyting ekki sýnd frá sama notandanum)
Lína 19: Lína 19:
Sorptunnulokin löngu rokin<br>
Sorptunnulokin löngu rokin<br>
langt í veður og vind.<br>
langt í veður og vind.<br>




Lína 50: Lína 49:
Á bryggjunni hlæjandi fljóðin fríð,<br>
Á bryggjunni hlæjandi fljóðin fríð,<br>
fögnuðu þeim inn'i á Þjóðhátíð.<br>
fögnuðu þeim inn'i á Þjóðhátíð.<br>
[[Mynd:Vinirnir og nágrannarnir Kristinn Magnússon og Ingimundur SDBL. 1987.jpg|miðja|thumb|Vinirnir og nágrannarnir Kristinn Magnússon og Ingimundur Bernharðsson ræðast við inni í Botni á hátíðahöldum Sjómannadagsins fyrir ca. 40 árum]]
[[Mynd:Vaskir sveinar stilla sér upp SDBL. 1987.jpg|miðja|thumb|Vaskir sveinar stilla sér upp til myndatöku. Gaman væri að fá línu frá lesendum, sem þekkja einhverja sveinanna sem nú gætu sumir hverjir verið 60-65 ára]]
[[Mynd:Byltingatímar bílar að taka við SDBL. 1987.jpg|miðja|thumb|Byltingatímar, bílar að taka við af handvögnum]]
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}

Núverandi breyting frá og með 18. febrúar 2019 kl. 14:07

Breytingar á flotanum


Úrelding

Kristbjörg VE 70
Emma VE 219
Þórir VE 16

Stækkanir og Breytingar

Kap II. VE 4
Bylgja VE 75
Gullborg VE 38
Sighvatur Bjarnason VE 81
Guðmundur VE 29
Gígja VE 340
Tvistur VE 222
Sigurfari VE 138

Hilmir Högnason:
Suðaustan 12
Bölvaður pokinn burtu fokinn
beint á grannans grind.
Sorptunnulokin löngu rokin
langt í veður og vind.


Hilmir Högnason:
Veðurtepptir í Suðurey og sjódregnir
Það brimar við steðjann og svarrar hátt
og sveinarnir ungu stynja,
því Þjóðhátíð mun byrja brátt
og ballið um Dalinn dynja.
Þeir sitja hér fastir í Suðurey
og sárt er nú saknað af hverri mey.
,,Nú er það svart", segir Óli Týr
svo svartara gerist varla.
Leitt er að enda svo ævintýr úteyja lundakarla.
Leggjumst því bræður á „Bænabring"
og biðjum nú Skerprest um landnyrðing.

Morguninn eftir var mannað skip
með marga og vaska drengi
og peyjarnir settu upp sólskinssvip,
er sést hafði ekki lengi.
Dregið í sjó var það drengjaval,
djarfasti kappinn Valur í Dal.

Í trillunni tóku þeir hrollinn út
með tilbúnu heimabruggi,
og sungu við raust eftir hvern einn stút,
söng undir ölduruggi.
Á bryggjunni hlæjandi fljóðin fríð,
fögnuðu þeim inn'i á Þjóðhátíð.