„Karl Ólafsson (Heiðarbæ)“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
mEkkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 1: Lína 1:
[[Mynd:KG-mannamyndir 6743.jpg|thumb|220px|Karl]]
[[Mynd:KG-mannamyndir 6743.jpg|thumb|220px|Karl]]


'''Karl Ólafsson''' fæddist 30. janúar 1915 og lést 13. júlí 1990. Foreldrar hans voru [[Ólafur Ingileifsson]] og [[Sigurjóna Sigurðardóttir]]. Samfeðra Karli voru [[Sigurgeir Ólafsson|Sigurgeir]], [[Eggert Ólafsson|Eggert]], [[Einar Ólafsson|Einars á Kap]] og [[Guðni Ólafsson|Guðna á Gjafari]].
'''Karl Ólafsson''' fæddist 30. janúar 1915 og lést 13. júlí 1990. Foreldrar hans voru [[Ólafur Ingileifsson]] og [[Sigurjóna Sigurjónsdóttir]]. Samfeðra Karli voru [[Sigurgeir Ólafsson|Sigurgeir]], [[Eggert Ólafsson|Eggert]], [[Einar Ólafsson|Einars á Kap]], [[Guðni Ólafsson|Guðna á Gjafari]] og [[Jóna Guðrún Ólafsdóttir|Jóna Guðrún]] húsfreyja á Víðivöllum.
   
   
Karl bjó á [[Hásteinsvegur 7|Hásteinsvegi 7]] en í Reykjavík seinni árin.  
Karl bjó á [[Hásteinsvegur 7|Hásteinsvegi 7]] en í Reykjavík seinni árin.  

Útgáfa síðunnar 6. júní 2013 kl. 22:09

Karl

Karl Ólafsson fæddist 30. janúar 1915 og lést 13. júlí 1990. Foreldrar hans voru Ólafur Ingileifsson og Sigurjóna Sigurjónsdóttir. Samfeðra Karli voru Sigurgeir, Eggert, Einars á Kap, Guðna á Gjafari og Jóna Guðrún húsfreyja á Víðivöllum.

Karl bjó á Hásteinsvegi 7 en í Reykjavík seinni árin.

Karl var formaður með mótorbátinn Mýrdæling. Hann var lengi félagi í Taflfélagi Vestmannaeyja og Skákmeistari Vestmannaeyja 1960.

Óskar Kárason samdi formannavísu um Karl:

Kannar gniðar kaldan völl
Kalli borinn Óla,
þó að svæsin sævar föll
siglum vilji róla.

Óskar samdi seinna aðra vísu um hann:

Karl hræðist víði varla,
ver Ólafs þann ég geri.
Gísla Johnsen á sýslar,
særinn, þó slíti færi.
Happsamur knarrar kappi
kann sig á leiðum hranna.
Tafl kann sá Týrinn afla,
talfár er greindur halur.

Myndir



Heimildir

  • Óskar Kárason. Formannavísur. Vestmannaeyjum, 1950.
  • Óskar Kárason. Formannavísur II. Vestmannaeyjum, 1956.

enn að.