„Blik 1938, 1. tbl./Eg sigli burt“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
(Ný síða: Helgi Sæmundsson: EG SIGLI BURT. Yfir sundin sumarblá<br> sigli ég frá ströndum.<br> Legg á höf með bros á brá.<br> Blæs í seglum þöndum.<br> Svala minni þyrstu þrá,<b...)
 
Ekkert breytingarágrip
Lína 1: Lína 1:
Helgi Sæmundsson:
:::::::[[Helgi Sæmundsson]]:


EG SIGLI BURT.
:::::::'''EG SIGLI BURT.'''


Yfir sundin sumarblá<br> sigli ég frá ströndum.<br> Legg á höf með bros á brá.<br> Blæs í seglum þöndum.<br> Svala minni þyrstu þrá,<br> þeirri, sem ég dýpsta á.<br> — Stefni burt í leit að nýjum löndum.<br>
:::::::Yfir sundin sumarblá<br>  
:::::::sigli ég frá ströndum.<br>  
:::::::Legg á höf með bros á brá.<br>  
:::::::Blæs í seglum þöndum.<br>  
:::::::Svala minni þyrstu þrá,<br>  
:::::::þeirri, sem ég dýpsta á.<br>  
:::::::— Stefni burt í leit að nýjum löndum.<br>


Bláan gyllir sólin sæ;<br> sumar er að völdum.<br> Sigli ég í blíðum blæ<br> burt — á hafsins öldum.<br> Ef ég ströndu nýrri næ,<br> njóta vökudrauma fæ,<br> á ég von á fjársjóð — áður földum.<br>
:::::::Bláan gyllir sólin sæ;<br>  
:::::::sumar er að völdum.<br>  
:::::::Sigli ég í blíðum blæ<br>  
:::::::burt — á hafsins öldum.<br>  
:::::::Ef ég ströndu nýrri næ,<br>  
:::::::njóta vökudrauma fæ,<br>  
:::::::á ég von á fjársjóð — áður földum.<br>


Kveð ég land í þýðum þey;<br> þrái sjóðinn falda.<br> Eftir bíður bláeyg mey;<br> burtu samt skal halda.<br>Yfir djúpið flýt þér fley,<br> feigðarnöf þér grandar ei.<br> — Hverri  voð í völdum byr skal tjalda!
:::::::Kveð ég land í þýðum þey;<br>  
:::::::þrái sjóðinn falda.<br>  
:::::::Eftir bíður bláeyg mey;<br>  
:::::::burtu samt skal halda.<br>
:::::::Yfir djúpið flýt þér fley,<br>  
:::::::feigðarnöf þér grandar ei.<br>
:::::::— Hverri  voð í völdum byr skal tjalda!

Útgáfa síðunnar 3. október 2009 kl. 21:28

Helgi Sæmundsson:
EG SIGLI BURT.
Yfir sundin sumarblá
sigli ég frá ströndum.
Legg á höf með bros á brá.
Blæs í seglum þöndum.
Svala minni þyrstu þrá,
þeirri, sem ég dýpsta á.
— Stefni burt í leit að nýjum löndum.
Bláan gyllir sólin sæ;
sumar er að völdum.
Sigli ég í blíðum blæ
burt — á hafsins öldum.
Ef ég ströndu nýrri næ,
njóta vökudrauma fæ,
á ég von á fjársjóð — áður földum.
Kveð ég land í þýðum þey;
þrái sjóðinn falda.
Eftir bíður bláeyg mey;
burtu samt skal halda.
Yfir djúpið flýt þér fley,
feigðarnöf þér grandar ei.
— Hverri voð í völdum byr skal tjalda!