Ritverk Árna Árnasonar/Bundnir í báða skó
- Úr fórum Árna Árnasonar
- Um símafólkið í Vestmannaeyjum
Margar af vísum Árna fjalla um samstarfsfólk hans á Símstöðinni, ekki síst um kvenfólkið, sem var í miklum meirihluta á þeim vinnustað. Og síðasta vísan er dýrt kveðin.
- VM hefur ávallt átt
- ástarþekka svanna.
- Gamall – margan dreg því drátt
- úr djúpi minninganna.
- Nýjar koma helzt um haust,
- hinar baugar prýða.
- Þessu veldur vafalaust
- viðmót þeirra og blíða.
- P.S.
- Meinast blíðan Marinó
- og mér, því báðir erum
- hafnfastir í helgri þró
- og hættir að „róa í verum“.
- Hvarma brunna blysin smá,
- bros um munninn reika,
- símans unna stúlkur þá
- að sýna kunnugleika.
Marinó, sá er þarna er minnzt á, var Jónsson, símritari, er flutti til Eyja 1926 og starfaði hér um 20 ára skeið, mikill íþróttamaður, bæði í fimleikum og golfi, - og leikari. Hann lék með Leikfélaginu. Hann var kvæntur, (eins og fram kemur í vísunni). Kona hans var Jakobína Þorsteinsdóttir.