Blik 1960/Við gullbrúðkaup hjónanna á Gjábakka

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Útgáfa frá 25. janúar 2010 kl. 18:30 eftir Viglundur (spjall | framlög) Útgáfa frá 25. janúar 2010 kl. 18:30 eftir Viglundur (spjall | framlög)
Fara í flakk Fara í leit

Efnisyfirlit 1960



Við gullbrúðkaup hjónanna

á Gjábakka



Kvæði þetta orti Gísli Engilbertsson, verzlunarstjóri Júlíushaabverzlunar á Tanganum í tilefni gullbrúðkaups hjónanna á Gjábakka, Ingimundar Jónssonar, hreppstjóra, og Margrétar Jónsdóttur, foreldra Þórönnu ljósmóður. Kvæðið var flutt í veizlu, er Eyjamenn héldu hjónum þessum á gullbrúðkaupsdegi þeirra 1908.

Hvað er svo traust og tryggt sem vinaböndin,
er tengir saman drottins kærleiksmund?
Í verki með ef herrans er ei höndin,
kann hjónagleðin vara skamma stund.
En ei tvímælis orkað það hér getur
um Ingimund og tryggðakonu hans,
því fimmtíu árum fyrir þennan vetur
úr frjálsum ástum bundu tryggðakrans.


Með ást og virðing öldruð hjón nú lítum
í anda glöð með silfurlitað hár,
sem aldrei hafa haldið uppi á spýtum,
úr hugardjúpi vörm þótt rynnu tár.
Þau dætur, syni og aðra vini eiga,
sem ellimóðum rétta kærleikshönd,
svo glaðir heiðursgestir þessir mega
æ guði þakka ást og tryggðabönd.


Við þessum hjónum þökkum ævistörfin,
sem þrautgóð unnu sjávar til og lands.
Þau báru skyldur, bráðlát oft var þörfin,
en bjart hið efra, von í sigurkrans.
Vér óskum fagurt ævikvöld þau hljóti,
og ást með rósemd gylli silfrað hár,
og ávaxtanna í öðru lífi njóti,
er oft til sáðu gegnum bros og tár.
G. Engilbertsson.