Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1985/ Limrur Hlymreks á sextugu
Í formála að kverinu „Hlymrek á sextugu“ eftir Jóhann S. Hannesson, fyrrverandi skólameistara á Laugarvatni, segir:
Í þessu kveri er líkt eftir bragarhætti sem á uppruna sinn í enskri tungu og heitir þar limerick. Limerick heitir einnig borg og hérað á Írlandi; þar kölluðu norrænir menn Hlymrek.
Á íslensku var bragarhátturinn nafnlaus þegar elsta vísan í kverinu var send Kristjáni Karlssyni í skiptum fyrir aðra eins vestur á Kyrrahafsströnd. En nær aldarfjórðungi síðar gaf Þorsteinn Valdimarsson honum nafn, sem kunnugt er, og kallaði limru.
Merkilegt má heita, að svo ágætt skáld og innilega ljóðrænt sem Þorsteinn skyldi ryðja limrunni til rúms í íslenskri tungu. Limran fælist skáldskap og fussar við ljóðrænu.
Að uppruna erum við norsk
að innræti meinleg og sposk,
en langt fram í ættir
minna útlit og hættir
á ýsu og steinbít og þorsk.
Í Seley fannst sjórekinn háfur;
menn sögðu þar strax „Þetta er máfur.“
Þeir trúa í blindni
á frumleik og fyndni
en fordæma hagnýtar gáfur.
Að huga ekki að náungans högum
né hlusta eftir illgjörnum sögum
lýsir áhugaskorti
á íslensku sporti
og ætti að bannast með lögum.
Það er ekki andskotalaust
hvað undarlegt fólk er í haust;
jafnvel biskupinn kvað
sjást með klámmyndablað
og kyrjandi popplög við raust.
Hverjum stjórnmálaflokki er svo farið
að hann forðast að taka af skarið:
spurð hvað milljón sé stór
svarar miðstjórn í kór:
„Það er misjafnt. Hver biður um svarið?“
„Það er aumingi austur í Vík
sem á ekki heillega flík.“
„Hvernig má þetta vera?
Þar er mikið að gera
og meðaltalsfjölskyldan rík!“
Í YFIRSETU
Eg hef óbeit og andstyggð á prófunum
sem orku- og vitsmunasóunum.
En hitt væri gaman
að safnast hér saman
og syngja og klappa með lófunum.
Það er barnafólk suður á Bökkum,
uppi á Brekku er allt fullt af krökkum.
en niðri á Eyri
er auðlegð meiri
og ófrjóvgi tekið með þökkum.
Veistu af hverju eg er svona sprækur
og andi minn tær eins og lækur
og hugsunin klár
eftir öll þessi ár?
Það er af því að eg les ekki bækur.