„Kristbjörg VE 112“: Munur á milli breytinga
(Ný síða: Árið 1907 kom mótorbáturinn Kristbjörg VE 112 til Vestmannaeyja . Hún var 8,56 tonn að stærð, með 8 hestafla Danvél, súðbyrt og smíðuð úr eik í Frederikssundi í Danmö...) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
Árið 1907 kom mótorbáturinn Kristbjörg VE 112 til Vestmannaeyja | Árið 1907 kom mótorbáturinn Kristbjörg VE 112 til Vestmannaeyja | ||
. Hún var 8,56 tonn að stærð, með 8 hestafla Danvél, súðbyrt og smíðuð úr eik í Frederikssundi í Danmörku 1906. Eigendurnir voru fimm og átti hver um sig 1/5 hlut og voru: | . Hún var 8,56 tonn að stærð, með 8 hestafla Danvél, súðbyrt og smíðuð úr eik í Frederikssundi í Danmörku 1906. Eigendurnir voru fimm og átti hver um sig 1/5 hlut og voru: | ||
*[[Magnús Magnússon]], [[Fell|Felli]]. | *[[Magnús Magnússon (Felli)|Magnús Magnússon]], [[Fell|Felli]]. | ||
*[[Ólafur Diðrik Sigurðsson]], [[Strönd]]. | *[[Ólafur Diðrik Sigurðsson]], [[Strönd]]. | ||
*[[Árni Gíslason]], [[Stakkagerði]]. | *[[Árni Gíslason]], [[Stakkagerði]]. | ||
Núverandi breyting frá og með 9. ágúst 2009 kl. 23:43
Árið 1907 kom mótorbáturinn Kristbjörg VE 112 til Vestmannaeyja . Hún var 8,56 tonn að stærð, með 8 hestafla Danvél, súðbyrt og smíðuð úr eik í Frederikssundi í Danmörku 1906. Eigendurnir voru fimm og átti hver um sig 1/5 hlut og voru:
- Magnús Magnússon, Felli.
- Ólafur Diðrik Sigurðsson, Strönd.
- Árni Gíslason, Stakkagerði.
- Sigurður Ólafsson, Núpi, V-Eyjafjöllum.
- Ágúst Guðmundsson, Árnesi.
Formaður var Magnús á Felli sem var með bátinn í 10 vertíðir. Árið 1912 var sett í bátinn 10 hestafla Scandíaveĺ sem mun hafa verið fyrsta tvígengisvél sem sett var í bát í Vestmannaeyjum. Kristbjörg var gerð út frá Eyjum í 22 vertíðir og var sérstök happafleyta en var síðan seld til Siglufjarðar.
Árið 1907 telst vera fyrsta vélbátavertíðin í Vestmannaeyjum, um 22 vélbátar voru þá gerðir út og eigendur þeirra voru um 119. Með þessu hófst hin mesta sjósókn sem sögur fara af. Var hinum litlu og veikbyggðu vélbátum ofboðið. Leiddi það til stórfelldra slysa, sem hvíldu á byggðarlaginu eins og mara um margra ára skeið.
Heimildir
- Þorsteinn Jónsson, Laufási, Aldahvörf í Eyjum, útg. Bæjarstjórn Vestmannaeyja, 1958.