„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2007/Kojuvaktin“: Munur á milli breytinga

Í bók sinni, ''Formannsævi í Eyjum'', frá 1950, segir höfundurinn [[Þorsteinn Jónsson (Laufási)|Þorsteinn Jónsson]] skipstjóri í Laufási frá upphafi netaveiða. Þar kemur m.a. þetta fram:

„Þó var fiskurinn hvergi meiri en uppi við Sandana þegar hann var í loðnugöngum. Það er nærri því lygilegt að segja frá þeirri óhemju - gengd sem þar var stundum. En netaveiði á þessum slóðum var svo mörgum annmörkum háð, að yfirleitt má efast um hagnað, þrátt fyrir mikinn afla. En gaman var að fiska þama, þegar saman fór norðanátt og fiskgengd. Ekki voru netaþyngslin þegar verið var með þau á fjögurra til átta faðma dýpi. Þorskurinn er svo hlálegur að hann er ekki hið minnsta landhrædd- ur. Fór hann oft svo grunnt að útlit var fyrir að hann væri að tæla í bráðan voða þá sem ofsóttu hann.“ Og síðar:

„Út af Austur-Landeyjum er sérstaklega mikið

útfiri en alla leið vestur á Þjórsá er útgrynni mikið.

Þar verður breyting á. Úr því er miklu mun aðdýpra,

þangað til skerjaklasinn tekur við vestan Þjórsár. Ég

stundaði enga veiði sem var eins áhættusöm og

þorskanetaveiði undir Sandi í umhleypingasömu

tíðarfari. Bát og áhöfh var stofriað í sífellda hættu,

sérstaklega í álandsvindum, því alltaf var hætta á að

netin lentu í skrúfúnni þegar þau komu í flækjum.

En það var daglegur viðburður. Þar sem enginn

haldbotn er, heldur aðeins laus sandur meðfram

ströndinni, bárust netin ótrúlega langt yfir nóttina,

að ég ekki tali um, þá frátök gerði um nokkurt skeið.

Þá mátti eiga víst, þó trossumar hefðust að þær væru

nær ónýtar, svo svarf sandurinn þær illilega. Það

vom heldur ekki neinar smáræðis - bæjarleiðir sem

hér var um að ræða. Eina slíka trossu, sem lögð var

hér inn af Eyjunum, rak á land í Reynisfjöru austan

við Dyrhólaey. Nokkrar rak á land nálægt Jökulsá á

Sólheimasandi“.