„Blik 1937, 2. tbl./Vorið og eyjan okkar“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 8: | Lína 8: | ||
Jafnvel útvarpið hefir hrifist með af vorkomunni og leikur nú vorsónötur og fleiri lofsöngva í ýmsum tónlistarbúningum um vorkomuna. Skáldin taka saman vorkvæði eða kvæði þeirra fá léttleika og draumblæ vorsins.<br> | Jafnvel útvarpið hefir hrifist með af vorkomunni og leikur nú vorsónötur og fleiri lofsöngva í ýmsum tónlistarbúningum um vorkomuna. Skáldin taka saman vorkvæði eða kvæði þeirra fá léttleika og draumblæ vorsins.<br> | ||
Allt klæðist nýju lífi með komu vorsins. Bæjarlífið fær annað snið. Kvenfólkið hefur stórþvotta og hreingerningar til þess að bjóða sólargeislunum og vorinu inn í hrein ''hýbýli''. Sjúklingnum vaknar í brjósti ný von um bata og líf. Bóndinn hjálpar nýgræðingnum fram í sólarljósið og vorblæinn með því að bera á tún sín. Nýjum ræktunarblettum er bætt við túnskikann. | Allt klæðist nýju lífi með komu vorsins. Bæjarlífið fær annað snið. Kvenfólkið hefur stórþvotta og hreingerningar til þess að bjóða sólargeislunum og vorinu inn í hrein ''hýbýli''. Sjúklingnum vaknar í brjósti ný von um bata og líf. Bóndinn hjálpar nýgræðingnum fram í sólarljósið og vorblæinn með því að bera á tún sín. Nýjum ræktunarblettum er bætt við túnskikann. | ||
Fræin, sem hafa verið hulin niðri í grassverðinum, mosanum eða moldinni, sprengja hýðið með spírum sínum. Við sjáum ljósgræna nýgræðingsnálina, en ánamaðkurinn ljósgráa rótarangana fikra sig niður í moldina til þess að sækja þangað fæðu og festu. Skollafætur ( | Fræin, sem hafa verið hulin niðri í grassverðinum, mosanum eða moldinni, sprengja hýðið með spírum sínum. Við sjáum ljósgræna nýgræðingsnálina, en ánamaðkurinn ljósgráa rótarangana fikra sig niður í moldina til þess að sækja þangað fæðu og festu. Skollafætur (elfting), vortúnblóm, fíflar og steinbrjótar byrja að stinga fram kollunum og móarnir sindra í sólskininu af smjörvíði (grasvíði) og á morgnana skína daggardroparnir eins og gimsteinar á maríustakksblöðunum.<br> | ||
Horblaðkan, tágamuran og fjöruarfinn byrja að teygja úr sér í fjörusandinum. Jafnvel fjörugróðurinn með sínum dumbungs lit, virðist reyna að gera sitt til að fagna ylnum. Sölin og blóðhimnan verða rauðari, fjörugrösin og sjókræðan dumbrauðari og þangið gulgrænna.<br> | Horblaðkan, tágamuran og fjöruarfinn byrja að teygja úr sér í fjörusandinum. Jafnvel fjörugróðurinn með sínum dumbungs lit, virðist reyna að gera sitt til að fagna ylnum. Sölin og blóðhimnan verða rauðari, fjörugrösin og sjókræðan dumbrauðari og þangið gulgrænna.<br> | ||
Fjaran og móinn ómar af kvaki og tísti. Á leirunni spígsporar tjaldurinn í fylgd með nokkrum stelkum. Uppi í urðinni inn á milli þangs og þara skýst sendlingur og tildra og nokkru ofar sitja nokkrar sandlóur. Á grasbalanum fyrir ofan fjöruborðið, þar sem nokkrir stórir steinar hafa oltið niður og mynda urð, skýst einn okkar norrænu vetrargesta, svartþrösturinn: „Þú ættir að setjast að hérna í urðinni, því nefið á þér er alveg í stíl við gulleitan mosann og skófirnar og hinn hrafnsvarti fjaðralitur þinn fellur inn í mósvarta urðina.“<br> | Fjaran og móinn ómar af kvaki og tísti. Á leirunni spígsporar tjaldurinn í fylgd með nokkrum stelkum. Uppi í urðinni inn á milli þangs og þara skýst sendlingur og tildra og nokkru ofar sitja nokkrar sandlóur. Á grasbalanum fyrir ofan fjöruborðið, þar sem nokkrir stórir steinar hafa oltið niður og mynda urð, skýst einn okkar norrænu vetrargesta, svartþrösturinn: „Þú ættir að setjast að hérna í urðinni, því nefið á þér er alveg í stíl við gulleitan mosann og skófirnar og hinn hrafnsvarti fjaðralitur þinn fellur inn í mósvarta urðina.“<br> | ||
Lína 18: | Lína 18: | ||
með vetrarsetu sinni.“ „Veistu | með vetrarsetu sinni.“ „Veistu | ||
kannske, hvað hefir orðið af | kannske, hvað hefir orðið af | ||
gráþröstunum, störunum, skógþröstunum og öllum snjótitlingunum ?“ „Segðu þeim, ef þú hittir þá, að við hlökkum til að | gráþröstunum, störunum, skógþröstunum og öllum snjótitlingunum?“ „Segðu þeim, ef þú hittir þá, að við hlökkum til að | ||
sjá þá aftur og að veturinn í | sjá þá aftur og að veturinn í | ||
vetur hafi verið óvanalega harður og snjóþungur. Biddu þá að | vetur hafi verið óvanalega harður og snjóþungur. Biddu þá að | ||
staldra við næsta haust......“<br> | staldra við næsta haust......“<br> | ||
„Þessi snös þarna hefur oft vakið forvitni mína. Ég hefi líka oft rennt mér svona skáhalt upp að henni. Stundum hef ég reyndar tillt mér á hana, en hún er alltaf svo skrítin héðan að neðan. En hvað er þetta hvítleita uppi á snösinni núna? Jú það er fugl. Mér finnst ég kannast við þetta nef. Kannske ég taki mér eina „reisu“ hérna upp undir snösina og heilsi upp á þennan náunga.“ Og um leið og fýllinn rennir sér hjá snösinni, nemur hann hálf staðar í loftinu frammi fyrir henni, víkur til hausnum, hristir sig og þenur út stélið.<br> | „Þessi snös þarna hefur oft vakið forvitni mína. Ég hefi líka oft rennt mér svona skáhalt upp að henni. Stundum hef ég reyndar tillt mér á hana, en hún er alltaf svo skrítin héðan að neðan. En hvað er þetta hvítleita uppi á snösinni núna? Jú, það er fugl. Mér finnst ég kannast við þetta nef. Kannske ég taki mér eina „reisu“ hérna upp undir snösina og heilsi upp á þennan náunga.“ Og um leið og fýllinn rennir sér hjá snösinni, nemur hann hálf staðar í loftinu frammi fyrir henni, víkur til hausnum, hristir sig og þenur út stélið.<br> | ||
„Já, svo þú ert komin, gamla | „Já, svo þú ert komin, gamla | ||
moldvarpa. Heldurðu, að þú látir það ekki vera að ausa á | moldvarpa. Heldurðu, að þú látir það ekki vera að ausa á |