„Friður“: Munur á milli breytinga
(Ný síða: Í Sögu Vestmannaeyja eftir Sigfús M. Johnsen er þessi frásögn af klettinum Frið í landi Nýjabæjar, sem nú er undir hrauni: ,,Sunnan við [[Nýibær|Ný...) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
Í [[Saga Vestmannaeyja|Sögu Vestmannaeyja]] eftir Sigfús M. Johnsen er þessi frásögn af klettinum Frið í landi Nýjabæjar, sem nú er undir hrauni: | Í [[Saga Vestmannaeyja|Sögu Vestmannaeyja]] eftir Sigfús M. Johnsen er þessi frásögn af klettinum Frið í landi [[Nýibær|Nýjabæjar]], sem nú er undir hrauni: | ||
,,Sunnan við [[Nýibær|Nýjabæ]] í túni jarðarinnar, er grjóthóll, að mestu grasi gróinn, sem nefndur hefur verið Friður. Í hóli þessum er talið að huldufólk hafi átt byggð um langan aldur. Ábúendur í Nýjabæ hafa aldrei látið slá hólinn, og sumir þeirra hafa ekki viljað láta vera með hávaða í námunda við hann, og dregur hann nafn af því. [[Kristín Einarsdóttir|Kristín]], dóttir [[Einar Sigurðsson|Einars Sigurðssonar]] bónda á Vilborgarstöðum, ekkja þeirra [[Magnús Jónsson Austmann|Magnúsar Austmann]], stúdents og [[Þorsteinn Jónsson (þingmaður)|Þorsteins Jónssonar, alþingismanns]], bjó um langt skeið í Nýjabæ. Var henni mjög á móti skapi, að háreysti væri höfð í frammi nálægt Frið og hastaði oft á börn, sem voru þar að leikjum. Vildi hún ekki láta raska húsfriði hjá huldufólkinu." | ,,Sunnan við [[Nýibær|Nýjabæ]] í túni jarðarinnar, er grjóthóll, að mestu grasi gróinn, sem nefndur hefur verið Friður. Í hóli þessum er talið að huldufólk hafi átt byggð um langan aldur. Ábúendur í Nýjabæ hafa aldrei látið slá hólinn, og sumir þeirra hafa ekki viljað láta vera með hávaða í námunda við hann, og dregur hann nafn af því. [[Kristín Einarsdóttir|Kristín]], dóttir [[Einar Sigurðsson|Einars Sigurðssonar]] bónda á Vilborgarstöðum, ekkja þeirra [[Magnús Jónsson Austmann|Magnúsar Austmann]], stúdents og [[Þorsteinn Jónsson (þingmaður)|Þorsteins Jónssonar, alþingismanns]], bjó um langt skeið í Nýjabæ. Var henni mjög á móti skapi, að háreysti væri höfð í frammi nálægt Frið og hastaði oft á börn, sem voru þar að leikjum. Vildi hún ekki láta raska húsfriði hjá huldufólkinu." | ||
Í dag er Friður ennþá á sínum stað, þar hefur engu verið raskað nema hvað hann hefur kannski sigið saman undan öskunni og minnkað. Norðan í Frið var lítill hellir sem hefur sigið saman. | |||
{{Heimildir| | |||
* Saga Vestmannaeyja eftir Sigfús M. Johnsen | |||
* Geirþrúður Sigurðardóttir | |||
}} | |||
[[Flokkur:Örnefni]] | [[Flokkur:Örnefni]] | ||
Útgáfa síðunnar 21. júní 2012 kl. 10:22
Í Sögu Vestmannaeyja eftir Sigfús M. Johnsen er þessi frásögn af klettinum Frið í landi Nýjabæjar, sem nú er undir hrauni:
,,Sunnan við Nýjabæ í túni jarðarinnar, er grjóthóll, að mestu grasi gróinn, sem nefndur hefur verið Friður. Í hóli þessum er talið að huldufólk hafi átt byggð um langan aldur. Ábúendur í Nýjabæ hafa aldrei látið slá hólinn, og sumir þeirra hafa ekki viljað láta vera með hávaða í námunda við hann, og dregur hann nafn af því. Kristín, dóttir Einars Sigurðssonar bónda á Vilborgarstöðum, ekkja þeirra Magnúsar Austmann, stúdents og Þorsteins Jónssonar, alþingismanns, bjó um langt skeið í Nýjabæ. Var henni mjög á móti skapi, að háreysti væri höfð í frammi nálægt Frið og hastaði oft á börn, sem voru þar að leikjum. Vildi hún ekki láta raska húsfriði hjá huldufólkinu."
Í dag er Friður ennþá á sínum stað, þar hefur engu verið raskað nema hvað hann hefur kannski sigið saman undan öskunni og minnkað. Norðan í Frið var lítill hellir sem hefur sigið saman.
Heimildir
- Saga Vestmannaeyja eftir Sigfús M. Johnsen
- Geirþrúður Sigurðardóttir