„Blik 1967/Áfengisnautn-óhamingja“: Munur á milli breytinga

Einn af kunnustu prestum landsins skrifar í eitt dagblaðanna í Reykjavík: ... „Válegir atburðir gerast daglega, já, oft á dag, oftar á nóttu. Ungur maður finnur konu sína í annars örmum. Hann banar ástmanni hennar, - á næsta andartaki sjálfum sér. Annar ungur maður notar byssuna til eigin lífláts í augnabliksæði í heimahúsum. Móðir í blóma lífsins býr börn sín að morgni til skólagöngu. Það er brotizt inn um dyrnar og hún margstungin til bana af föður barnanna og að því yngsta sjáandi. Síðan undrast vantrúaðir verðir réttar í landinu þá sögu, að hún er talin hafa beðið um vernd og óskað eftir geðrannsókn vegna framkomu mannsins, en hún hafði flúið með börnin til þess að búa ekki hjá honum. Maður, sem flytur slasað fólk, segist hafa flutt nær tvo tugi þess á nokkrum dögum, en flest eða allt slasazt við átök eða áflog í heimahúsum við arin sinn eða rekkjustokk hjónaherbergisins“.<br>

::„Hver er vesalli vera

Og síðan tjáir einn af rannsóknarmönnunum alla málavexti. Út úr orðalaginu verður naumast annað lesið milli línanna en þetta: Hann var fullur greyið og hafði verið það lengi. Honum var vorkunn, greyskinninu.<br>

Hvar er svo öryggi að finna í slíku þjóðfélagi, ef á reynir?<br>

Og allt eru þetta afleiðingar drabbs og drykkjuskapar.<br>

Um kvöldið sagði fréttamaður sjónvarpsins frá þessum sorglegu staðreyndum. Hann tjáði þá sjónvarpssjáendum, að hér hefði einhver hluti nemenda framhaldsskólanna í Reykjavík verið að „gera sér glaðan dag“ eftir stritið í miðsvetrarprófunum!<br>

Þannig varð þá loksins alþjóð ljós hin geigvænlega þróun, sem átt hefur sér stað í uppeldis- og áfengismálum þjóðarinnar undanfarna áratugi.<br>

Líf okkar mannanna er háð lögmálum, duldum lögmálum. Gegn þeim megum við ekki brjóta, hvað sem í boði er. Þá er lífshamingjan í veði. Þegar áhrif eða straumar steðja að, - freistingar köllum við það, - sem leiða kunna til brota á hinum duldu lögmálum, og einstaklingurinn ræður ekki við sjálfan sig, - býr ekki yfir dyggð og manndómi til þess að standast þær, - vofir óhamingjan yfir, - voðinn er vís. Þannig er þetta, með áfengisástríðurnar, sem þegar vakna við fyrsta glasið, sem drukkið er. Aldrei getur nokkur einstaklingur í lífinu tapað meir en einmitt þá! Ógæfunni er boðið heim.<br>

Augljós er óhamingja manna og kvenna sökum brota á hinum duldu lögmálum í ástarlífinu, viðskiptalífinu, félagslífinu og að öðru leyti mati einstaklingsins á sjálfum sér, persónu sinni, guðsneistanum í sér. Væri okkur öllum þetta nægilega ljóst, myndum við meta manninn í okkur meira en svo, að við hæfum áfengisneyzlu, og steyptum okkur þannig í það voðalega sjálfskaparvíti, sem hún reynist og hefur ávallt reynzt.<br>

Um sína daga var hann einn kunnasti drykkjuróni í svokallaðri menntamannastétt höfuðstaðarins. Hann naut aldrei gáfna sinna og þekkingar sökum drykkjuskapar. Enginn naut þeirra. Spurning mín er sú eftir fregnum að dæma af honum: Dó hann ekki úr ofdrykkju? Þannig launaði lífið honum lögmálsbrotið. Það spottaði hann, dró dár að honum. Sýndi honum svart á hvítu sína eigin eymd. Og við skulum ekki láta okkur koma til hugar, að hann hafi ekki séð það sjálfur, þegar fram leið, hversu hann hafði misreiknað lífsdæmið sitt.<br>

Hann lifði róni, - dó róni og bar sinn kross. Þannig er líf fjölda þessara krossbera.

Ótal dæmi sjáum við þessa, ef við lítum í kringum okkur. Ekki þurfum við langt að fara. Áfengisneyzlan gerir úrvalsfólk að úrþvætti. Hjónalíf fer í hundana, barnalán glatast, lífshamingja fjölda barna glatast, fjármunir glatast, - lífið sjálft glatast. Óskapleg er sú saga, ef skráð væri til innsta kjarna, hugrenninga, tilfinninga og svo gjörða.

{{Blik}}