„Sjötti áratugurinn“: Munur á milli breytinga
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 10: | Lína 10: | ||
Samanlagður afli Vestmannaeyjabáta og skipa þennan áratug var samtals 401.212 tonn, og var aflinn nú ýmist verkaður í salt, hraðfrystur eða þurrkaður í skreið. | Samanlagður afli Vestmannaeyjabáta og skipa þennan áratug var samtals 401.212 tonn, og var aflinn nú ýmist verkaður í salt, hraðfrystur eða þurrkaður í skreið. | ||
[[Flokkur: | [[Flokkur:Útgerð]] | ||
Útgáfa síðunnar 24. júlí 2007 kl. 12:47
Á sjötta áratugnum komu nælon-þorskanetin fyrst til sögunnar. Var fyrsta tilraun með þau gerð árið 1951 en almennt farið að nota þau á vetrarvertíðinni 1954.
Reyndust þau það mikið fisknari en hampnetin að bátar, sem ekki voru nógu fljótir að skipta yfir í þessa tegund neta, drógust áberandi aftur úr með afla á þessari vertíð.
Fyrstu stálbátarnir
Annað sem markar tímamót á þessum áratug var að útgerðarmenn í Eyjum hófust handa um að láta smíða fyrir sig erlendis báta úr stáli. Var fyrsti báturinn m/b Ófeigur III í eigu Þorsteins Sigurðssonar frá Blátindi og Ólafs Sigurðssonar frá Skuld sem var skipstjóri á bátnum. Ófeigur III var smíðaður var í Hollandi 1954. Árið eftir kom m/b Gjafar sem einnig var smíðaður í Hollandi. Voru þessir bátar 66 og 51 tonn að stærð. Með smíði þessara báta verða kaflaskil í útgerðarsögunni þar sem flestir stærri bátar og skip sem smíðuð hafa verið fyrir Vestmannaeyinga síðan hafa verið úr stáli.
Samanlagður afli Vestmannaeyjabáta og skipa þennan áratug var samtals 401.212 tonn, og var aflinn nú ýmist verkaður í salt, hraðfrystur eða þurrkaður í skreið.