„Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Alþýðukveðskapur í Vestmannaeyjum II.“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 205: | Lína 205: | ||
Ólafur var fæddur árið 1845 að [[Vilborgarstaðir|Vilborgarstöðum]] í Vestmannaeyjum. Foreldrar hans voru [[Magnús Ólafsson (Vilborgarstöðum)|Magnús Ólafsson]] (f. 1803) bóndi þar og kona hans [[Guðbjörg Daníelsdóttir (Vilborgarstöðum)|Guðbjörg Daníelsdóttir]] (f. 1803), en ókunnugt er um ætterni þeirra og uppruna. <br> | Ólafur var fæddur árið 1845 að [[Vilborgarstaðir|Vilborgarstöðum]] í Vestmannaeyjum. Foreldrar hans voru [[Magnús Ólafsson (Vilborgarstöðum)|Magnús Ólafsson]] (f. 1803) bóndi þar og kona hans [[Guðbjörg Daníelsdóttir (Vilborgarstöðum)|Guðbjörg Daníelsdóttir]] (f. 1803), en ókunnugt er um ætterni þeirra og uppruna. <br> | ||
Sonur þeirra var einnig [[Bergur Magnússon (Vilborgarstöðum)|Bergur]], sem hrapaði til bana úr [[Hákollagil]]i í Heimakletti í fýlaferðum árið 1866, og var hann þá þrítugur að aldri.<br> | Sonur þeirra var einnig [[Bergur Magnússon (Vilborgarstöðum)|Bergur]], sem hrapaði til bana úr [[Hákollagil]]i í Heimakletti í fýlaferðum árið 1866, og var hann þá þrítugur að aldri.<br> | ||
Magnús mun hafa andazt meðan börnin voru ung að aldri. Bjó Guðbjörg áfram að Vilborgarstöðum eftir lát manns síns, og ólst Ólafur upp hjá henni við mikla fátækt. Guðbjörg hætti búskap, þegar hún var komin af fótum fram, og flutti þá að [[Steinsstaðir|Steinsstöðum]] til [[Þuríður Jónsdóttir (Steinsstöðum)|Þuríðar Jónsdóttur]], dóttur sinnar, konu [[Finnur Árnason (Steinsstöðum)|Finns Árnasonar]] bónda þar, og þar mun hún hafa andazt um 1880. Ólafur fór snemma í vinnumennsku, og var hjá [[Gísli Bjarnasen|Gísla Bjarnasen]] verzlunarstjóra á [[Tanginn|Tanganum]] og í [[Garðurinn|Garðinum]]. Ekki mun honum allskostar hafa líkað vistin þar, að því er ráða má af vísunni: | Magnús mun hafa andazt meðan börnin voru ung að aldri. Bjó Guðbjörg áfram að Vilborgarstöðum eftir lát manns síns, og ólst Ólafur upp hjá henni við mikla fátækt. Guðbjörg hætti búskap, þegar hún var komin af fótum fram, og flutti þá að [[Steinsstaðir|Steinsstöðum]] til [[Þuríður Jónsdóttir yngri (Steinsstöðum)|Þuríðar Jónsdóttur]], dóttur sinnar, konu [[Finnur Árnason (Steinsstöðum)|Finns Árnasonar]] bónda þar, og þar mun hún hafa andazt um 1880. Ólafur fór snemma í vinnumennsku, og var hjá [[Gísli Bjarnasen|Gísla Bjarnasen]] verzlunarstjóra á [[Tanginn|Tanganum]] og í [[Garðurinn|Garðinum]]. Ekki mun honum allskostar hafa líkað vistin þar, að því er ráða má af vísunni: | ||
::::Soðningin er síávallt <br> | ::::Soðningin er síávallt <br> | ||
| Lína 214: | Lína 214: | ||
Þegar Gísli flutti árið 1883 til Kaupmannahafnar, varð Ólafur vinnumaður hjá [[Sigurður Sveinsson í Nýborg|Sigurði Sveinssyni]] trésmið í Nýborg, og hjá honum var hann til dauðadags, 4. október 1927.<br> | Þegar Gísli flutti árið 1883 til Kaupmannahafnar, varð Ólafur vinnumaður hjá [[Sigurður Sveinsson í Nýborg|Sigurði Sveinssyni]] trésmið í Nýborg, og hjá honum var hann til dauðadags, 4. október 1927.<br> | ||
Ungur byrjaði Ólafur sjómennsku, eins og tíðkaðist í Vestmannaeyjum, og stundaði síðan sjómennsku, meðan hann entist, vetur, sumar, vor og haust. Formaður fyrir vertíðarskipi varð hann rúmlega tvítugur, og var hann lengst af með stórt, sexróið jul, sem [[Blíða, jul|Blíða]] hét og [[Gísli Stefánsson (kaupmaður)|Gísli Stefánsson]] í [[Hlíðarhús]]um átti. Var Ólafur annálaður snillingssjómaður og afburða aflamaður. En 28. marz 1891 varð hann fyrir því slysi, að missa af sér mann. Hlekktist honum á í útsiglingu í róður. Var snarpur norðanvindur, en segl munu hafa verið bundin. Hvolfdi vindhviða skipinu skammt frá [[Klettsnef]]inu, og drukknaði einn maður af skipshöfninni, en hinum varð bjargað af árum og kili. Varð Ólafi svo mikið um þetta áfall, að hann hætti formennsku með öllu, og réri eftir þetta sem háseti. <br> | Ungur byrjaði Ólafur sjómennsku, eins og tíðkaðist í Vestmannaeyjum, og stundaði síðan sjómennsku, meðan hann entist, vetur, sumar, vor og haust. Formaður fyrir vertíðarskipi varð hann rúmlega tvítugur, og var hann lengst af með stórt, sexróið jul, sem [[Blíða, jul|Blíða]] hét og [[Gísli Stefánsson (kaupmaður)|Gísli Stefánsson]] í [[Hlíðarhús]]um átti. Var Ólafur annálaður snillingssjómaður og afburða aflamaður. En 28. marz 1891 varð hann fyrir því slysi, að missa af sér mann. Hlekktist honum á í útsiglingu í róður. Var snarpur norðanvindur, en segl munu hafa verið bundin. Hvolfdi vindhviða skipinu skammt frá [[Klettsnef]]inu, og drukknaði einn maður af skipshöfninni, en hinum varð bjargað af árum og kili. Varð Ólafi svo mikið um þetta áfall, að hann hætti formennsku með öllu, og réri eftir þetta sem háseti. <br> | ||
Ólafur kvæntist aldrei, en um tíma bjó hann með [[Málfríður Eiríksdóttir (Gjábakka)|Málfríði]] dóttur [[Eiríkur Hansson (Gjábakka)|Eiríks Hanssonar]] bónda á [[Gjábakki|Gjábakka]], ekkju [[Guðni Guðmundsson (Fagurlyst)|Guðna Guðmundssonar]] trésmiðs í [[Fagurlyst]]. Drukknaði hann með [[Jón Jónsson ( | Ólafur kvæntist aldrei, en um tíma bjó hann með [[Málfríður Eiríksdóttir (Gjábakka)|Málfríði]] dóttur [[Eiríkur Hansson (Gjábakka)|Eiríks Hanssonar]] bónda á [[Gjábakki|Gjábakka]], ekkju [[Guðni Guðmundsson (Fagurlyst)|Guðna Guðmundssonar]] trésmiðs í [[Fagurlyst]]. Drukknaði hann með [[Jón Jónsson lóðs (Vilborgarstöðum)|Jón Jónsson]], 26. febrúar 1869. Eignuðust þau Ólafur einn son, sem hét [[Árni Ólafsson Ameríkufari|Árni]] og fór til Ameríku, og andaðist þar á undan föður sínum. Á yngri árum var Ólafur mjög drykkfelldur, og lét hverjum degi nægja sín þjáning, eins og hann segir í vísunni: | ||
::::Sumir dúða sig af því í <br> | ::::Sumir dúða sig af því í <br> | ||