„Þjóðhátíðarlag (1982)“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
 
(1 millibreyting ekki sýnd frá 1 notanda)
Lína 1: Lína 1:
{{Þjóðhátíðarlagið|1982|[[Í Herjólfsdal (1981)|1981]]|[[Gaman og alvara|1983]]}}
{{Þjóðhátíðarlagið|1982|[[Í Herjólfsdal (1981)|1981]]|[[Gaman og alvara|1983]]}}


:''Höldum hátíð í Herjólfsdal
:''Höldum hátíð í [[Herjólfsdalur|Herjólfsdal]]
:''þeim hrífandi fjallsal,
:''þeim hrífandi fjallasal,
:''er geymir vor ljúfustu leyndarmál
:''er geymir vor ljúfustu leyndarmál
:''og lifir fagur í vorri sál.
:''og lifir fagur í vorri sál.
Lína 8: Lína 8:
:''Myndin sem mest á ber
:''Myndin sem mest á ber
:''og meitluð í hjartað er,
:''og meitluð í hjartað er,
:''sýnir húmið létt læðast um hlíðar og dal,
:''sýnir húmið létt, læðast um hlíðar og dal,
:''sig hjúfrar að meyju og hal.
:''sig hjúfrar að meyju og hal.
      
      

Núverandi breyting frá og með 28. júlí 2006 kl. 11:22

Þjóðhátíðarlag
1981 1982 1983
Höldum hátíð í Herjólfsdal
þeim hrífandi fjallasal,
er geymir vor ljúfustu leyndarmál
og lifir fagur í vorri sál.
Myndin sem mest á ber
og meitluð í hjartað er,
sýnir húmið létt, læðast um hlíðar og dal,
sig hjúfrar að meyju og hal.
Hvar sem er, hvar sem Eyjamaður fer,
á dalurinn hluta í hjarta hans,
honum hlýnar þegar hann minnist hans.
Hann dreymir um hátíð í Herjólfsdal,
þeim hrífandi fjallasal,
er geymir hans ljúfustu leyndarmál
og lifir fagur í hans sál.
Lag: Sigurjón Ingólfsson
Texti: Snorri Jónsson