„Blik 1951/Helgafell í Vestmannaeyjum“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
 
Lína 4: Lína 4:




[[Mynd: 1951 b 78.jpg|ctr|300px]]
:::::::[[Mynd: 1951 b 78.jpg|ctr|300px]]


=Helgafell í Vestmannaeyjum=
 
::::::::<big><big><big>Helgafell í Vestmannaeyjum</big></big></big>
<br>
<br>
<big>Þegar [[Sigurbjörn Sveinsson]] skáld hóf að yrkja hið undurfagra kvæði sitt, [[Sumarmorgunn á Heimaey]], ([[Yndislega Eyjan mín]]), var hann staddur á fögrum sumarmorgni uppi á [[Helgafell]]i. Hugur skáldsins varð gagntekinn af náttúrufegurðinni, þegar það litaðist um og leit yfir sjálfa Heimaey og úteyjarnar, og skyggndist síðan til landsins, leit hina fögru jöklasýn, björgin blá og vissi þar blómlegt og búsældarlegt undirlendið.<br>
<big>Þegar [[Sigurbjörn Sveinsson]] skáld hóf að yrkja hið undurfagra kvæði sitt, [[Sumarmorgunn á Heimaey]], ([[Yndislega Eyjan mín]]), var hann staddur á fögrum sumarmorgni uppi á [[Helgafell]]i. Hugur skáldsins varð gagntekinn af náttúrufegurðinni, þegar það litaðist um og leit yfir sjálfa Heimaey og úteyjarnar, og skyggndist síðan til landsins, leit hina fögru jöklasýn, björgin blá og vissi þar blómlegt og búsældarlegt undirlendið.<br>

Núverandi breyting frá og með 3. júní 2010 kl. 22:35

Efnisyfirlit 1951



ctr


Helgafell í Vestmannaeyjum


Þegar Sigurbjörn Sveinsson skáld hóf að yrkja hið undurfagra kvæði sitt, Sumarmorgunn á Heimaey, (Yndislega Eyjan mín), var hann staddur á fögrum sumarmorgni uppi á Helgafelli. Hugur skáldsins varð gagntekinn af náttúrufegurðinni, þegar það litaðist um og leit yfir sjálfa Heimaey og úteyjarnar, og skyggndist síðan til landsins, leit hina fögru jöklasýn, björgin blá og vissi þar blómlegt og búsældarlegt undirlendið.

Yndislega Eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur!
Úðaslæðan óðum dvín,
eins og spegill hafið skín.
yfir blessuð björgin þín
breiðir sólin geislakögur.
Yndislega eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur.


Sólu roðið sumarský
svífur yfir Helgafelli.
Fuglar byggja hreiður hlý.
Himindöggin fersk og ný,
glitrar blíðum geislum í,
glaðleg anga blóm á velli.
Sólu roðið sumarský
svífur yfir Helgafelli.


Yndislega Eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur!
Líti ég til lands, mér skín
ljómafögur jöklasýn,
sveipar glóbjart geislalín
grund og dranga, sker og ögur.
Yndislega Eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur!