Blik 1951/Helgafell í Vestmannaeyjum

Efnisyfirlit 1951

Helgafell í Vestmannaeyjum

Þegar Sigurbjörn Sveinsson skáld hóf að yrkja hið undurfagra kvæði sitt, Sumarmorgunn á Heimaey, (Yndislega Eyjan mín), var hann staddur á fögrum sumarmorgni uppi á Helgafelli. Hugur skáldsins varð gagntekinn af náttúrufegurðinni, þegar það litaðist um og leit yfir sjálfa Heimaey og úteyjarnar, og skyggndist síðan til landsins, leit hina fögru jöklasýn, björgin blá og vissi þar blómlegt og búsældarlegt undirlendið.

Yndislega Eyjan mín,

ó, hve þú ert morgunfögur!

Úðaslæðan óðum dvín,

eins og spegill hafið skín.

yfir blessuð björgin þín

breiðir sólin geislakögur.

Yndislega eyjan mín,

ó, hve þú ert morgunfögur.

Sólu roðið sumarský

svífur yfir Helgafelli.

Fuglar byggja hreiður hlý.

Himindöggin fersk og ný,

glitrar blíðum geislum í,

glaðleg anga blóm á velli.

Sólu roðið sumarský

svífur yfir Helgafelli.

Yndislega Eyjan mín,

ó, hve þú ert morgunfögur!

Líti ég til lands, mér skín

ljómafögur jöklasýn,

sveipar glóbjart geislalín

grund og dranga, sker og ögur.

Yndislega Eyjan mín,

ó, hve þú ert morgunfögur!