„Blik 1940, 8. tbl./Gönguferð“: Munur á milli breytinga
(Ný síða: '''Gönguferð''' Við nemendur Gagnfræðaskólans söfnuðumst saman kl. 9:30 - að morgni á skólaheimilinu okkar, Breiðabliki.<br> Veður...) |
Ekkert breytingarágrip |
||
| (3 millibreytingar ekki sýndar frá 2 notendum) | |||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
[[Blik 1940|Efnisyfirlit 1940]] | |||
Við nemendur [[Gagnfræðaskólinn í Vestmannaeyjum|Gagnfræðaskólans]] söfnuðumst saman kl. 9:30 | |||
Veður var vont, slydduhret og allhvasst af austri. Mér hefði ekki dottið í hug, að farið yrði, ef ég hefði ekki verið þátttakandi í gönguferð, sem nemendurnir fóru í fyrravetur í líku veðri. Ferðinni var að þessu sinni heitið vestur í [[Stafnsnes]]. Okkur gekk greiðlega fyrst í stað, meðan vindurinn stóð í endann á okkur. Upp brekkuna dró úr ferðinni.<br> | ::::::::::<big><big><big>'''Gönguferð'''</big></big> | ||
<br> | |||
Við nemendur [[Gagnfræðaskólinn í Vestmannaeyjum|Gagnfræðaskólans]] söfnuðumst saman kl. 9:30 að morgni á skólaheimilinu okkar, [[Breiðablik]]i.<br> | |||
Veður var vont, slydduhret og allhvasst af austri. Mér hefði ekki dottið í hug, að farið yrði, ef ég hefði ekki verið þátttakandi í gönguferð, sem nemendurnir fóru í fyrravetur í líku veðri. Ferðinni var að þessu sinni heitið vestur í [[Stafsnes|Stafnsnes]]. Okkur gekk greiðlega fyrst í stað, meðan vindurinn stóð í endann á okkur. Upp brekkuna dró úr ferðinni.<br> | |||
Kuldinn, sem fylgdi rokinu, var hálfónotalegur fyrir þá, sem voru bæði húfu- og vettlingalausir.<br> | Kuldinn, sem fylgdi rokinu, var hálfónotalegur fyrir þá, sem voru bæði húfu- og vettlingalausir.<br> | ||
Þegar við vorum komnir upp á hrygginn, var rokið svo mikið, að varla var stætt. Nú gekk ferðin greiðlega, eins og allir geta vitað, sem eitthvað þekkja þarna til. Við fórum í loftköstum niður skriðuna, sem liggur niður í fjöru. Við vissum ekki fyrr en við vorum komnir á fyrirheitna staðinn.<br> | Þegar við vorum komnir upp á hrygginn, var rokið svo mikið, að varla var stætt. Nú gekk ferðin greiðlega, eins og allir geta vitað, sem eitthvað þekkja þarna til. Við fórum í loftköstum niður skriðuna, sem liggur niður í fjöru. Við vissum ekki fyrr en við vorum komnir á fyrirheitna staðinn.<br> | ||
Við uppgötvuðum, að fremst á Stafnsnesinu hefir tröllskessa steinrunnið. Veslings greyið! Líklega hefir hún verið þar til fýla, og ekki gætt sín fyrir græðginni. Er ég sá fýlana flögra þarna, óskaði ég þess, að ég væri orðinn fýll, og að dýravinir bæjarins gætu tryggt það, að enginn skyti fýla. Þá þyrfti ég ekki í skólann á morgun, hugsaði ég, og taka á móti stílnum um „Bókmenntir Íslendinga fram að | Við uppgötvuðum, að fremst á Stafnsnesinu hefir tröllskessa steinrunnið. Veslings greyið! Líklega hefir hún verið þar til fýla, og ekki gætt sín fyrir græðginni. Er ég sá fýlana flögra þarna, óskaði ég þess, að ég væri orðinn fýll, og að dýravinir bæjarins gætu tryggt það, að enginn skyti fýla. Þá þyrfti ég ekki í skólann á morgun, hugsaði ég, og taka á móti stílnum um „Bókmenntir Íslendinga fram að 1400“, sem ég, þótt skömm sé frá að segja, var illfær um að skrifa.<br> | ||
::'''Láki''', 2. b. | :::::::::::'''Láki''', 2. b. | ||
{{Blik}} | |||
Núverandi breyting frá og með 25. maí 2010 kl. 20:54
- Gönguferð
Við nemendur Gagnfræðaskólans söfnuðumst saman kl. 9:30 að morgni á skólaheimilinu okkar, Breiðabliki.
Veður var vont, slydduhret og allhvasst af austri. Mér hefði ekki dottið í hug, að farið yrði, ef ég hefði ekki verið þátttakandi í gönguferð, sem nemendurnir fóru í fyrravetur í líku veðri. Ferðinni var að þessu sinni heitið vestur í Stafnsnes. Okkur gekk greiðlega fyrst í stað, meðan vindurinn stóð í endann á okkur. Upp brekkuna dró úr ferðinni.
Kuldinn, sem fylgdi rokinu, var hálfónotalegur fyrir þá, sem voru bæði húfu- og vettlingalausir.
Þegar við vorum komnir upp á hrygginn, var rokið svo mikið, að varla var stætt. Nú gekk ferðin greiðlega, eins og allir geta vitað, sem eitthvað þekkja þarna til. Við fórum í loftköstum niður skriðuna, sem liggur niður í fjöru. Við vissum ekki fyrr en við vorum komnir á fyrirheitna staðinn.
Við uppgötvuðum, að fremst á Stafnsnesinu hefir tröllskessa steinrunnið. Veslings greyið! Líklega hefir hún verið þar til fýla, og ekki gætt sín fyrir græðginni. Er ég sá fýlana flögra þarna, óskaði ég þess, að ég væri orðinn fýll, og að dýravinir bæjarins gætu tryggt það, að enginn skyti fýla. Þá þyrfti ég ekki í skólann á morgun, hugsaði ég, og taka á móti stílnum um „Bókmenntir Íslendinga fram að 1400“, sem ég, þótt skömm sé frá að segja, var illfær um að skrifa.
- Láki, 2. b.