„Hafsteinn Stefánsson“: Munur á milli breytinga

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
 
Lína 3: Lína 3:
'''Hafsteinn Stefánsson''' fæddist 30. mars 1921 á Högnastöðum við Eskifjörð og lést 29. ágúst 1999. Hann fluttist til Vestmannaeyja árið 1943 og hóf að stunda sjó. Hann var bæði stýrimaður og skipstjóri.
'''Hafsteinn Stefánsson''' fæddist 30. mars 1921 á Högnastöðum við Eskifjörð og lést 29. ágúst 1999. Hann fluttist til Vestmannaeyja árið 1943 og hóf að stunda sjó. Hann var bæði stýrimaður og skipstjóri.


Kona hans var [[Guðmunda Gunnarsdóttir]], dóttir [[Gunnar Marel Jónsson|Gunnars Marels Jónssonar]].Þau fluttust frá Vestmannaeyjum í gosinu 1973.
Kona hans var [[Guðmunda Gunnarsdóttir (Horninu)|Guðmunda Gunnarsdóttir]], dóttir [[Gunnar Marel Jónsson|Gunnars Marels Jónssonar]].Þau fluttust frá Vestmannaeyjum í gosinu 1973.


Hafsteinn var lærður skipasmiður og var skipaeftirlitsmaður frá 1969-73.
Hafsteinn var lærður skipasmiður og var skipaeftirlitsmaður frá 1969-73.

Núverandi breyting frá og með 22. ágúst 2023 kl. 11:44

Hafsteinn og Guðmunda.

Hafsteinn Stefánsson fæddist 30. mars 1921 á Högnastöðum við Eskifjörð og lést 29. ágúst 1999. Hann fluttist til Vestmannaeyja árið 1943 og hóf að stunda sjó. Hann var bæði stýrimaður og skipstjóri.

Kona hans var Guðmunda Gunnarsdóttir, dóttir Gunnars Marels Jónssonar.Þau fluttust frá Vestmannaeyjum í gosinu 1973.

Hafsteinn var lærður skipasmiður og var skipaeftirlitsmaður frá 1969-73.

Hafsteinn var þekktur hagyrðingur og hafði hann þetta að segja um sjálfa vísuna:

Eitt er sem ég ekki skil
og engan veginn þekki:
Hvernig vísa verður til,
ég veit það bara ekki.
Þér ég segja þetta vil,
þar ég engu leyni:
Svona verður vísa til
vinurinn minn eini.
Íslendingum yndi jók
oft á langri vöku
ef þeir gátu opnað bók
eða smíðað stöku.

Hafsteinn bjó á Selfossi er hann lést.

Sjá einnig



Heimildir

  • Hafsteinn Stefánsson. „Töfrar fjörunnar“. Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1994. Vestmannaeyjum: Prentsmiðjan Eyrún, 1994.