Ritverk Árna Árnasonar/Hún fæddist upp til fjalla

Úr fórum Árna Árnasonar

Hún fæddist upp til fjalla

Hún fæddist upp til fjalla

við fagra vatnið blá,

þar falla friðar elfur

og fossar hörpu slá.

Hún unni sumarsólu

og Snælands vatnagrund.

Í óbyggð óháð mönnum

var alsæl hennar lund.

Er húma fór á Fróni

og frostið gekk um lönd,

þá brátt var búin förin

að bjartra landa strönd.

Þar dvald´i hún heilan vetur,

og hugur fylltist þrá,

því Frónsins fjalla vötnin

hún fegin vildi sjá.

Svo var hún langa leiðin

til landsins norðu´r í Pól

með hröðu flugi hafin

og hugur gleði ól.

Á Íslands syðstu eyju

hún áði sumardag

og svam á smáu vatni

og söng sitt gleðilag.

En blóðþyrst búkarls sála

með byssu fór um grund

og sá hvar sæl hún synti

með sumargleði í lund.

Hann læddist hljótt að steini

og hönd að auga bar

með sigurhrós í svipnum

hann skaut — án miskunnar.

Með blóðugt sár á bringu

hún bærði í hinzta sinn

þá stóru vængi og sterku,

en strax hvarf mátturinn.

Ó, vei þeim vesalingum,

sem venja sig á það

að farga hverjum fugli,

er fá þeir áorkað.

Úr fórum Árna Árnasonar, efnisyfirlit