„Blik 1950/Um listfræðslu“: Munur á milli breytinga

<br>

<br>

Hér er aðeins lauslega tekið á málunum, og enn er ótalin sú listgrein, sem nú grípur kannski hvað mest inn í daglegt líf almennings — og sem ekkert er skeytt um í skólunum, en það er ''kvikmyndalistin''. Sé nokkurs staðar þörf fræðslu til handa unglingunum, þá er það í þeirri grein, því að þar er völ á jafnt hinum versta sora, ýmist ómerkilegum eða siðspillandi, og á hinu leitinu stórmerkum og þroskandi listaverkum, sem sameina margar listgreinir, svo sem bókmenntir, leiklist, tónlist, dans, íþróttir o.s.frv. Myndir eins og ''Jónsmessunœturdraumur''  Shakespeares með músík Mendelsohns og glæsilegum leik beztu leikara, snilldaruppfærsla og leikur Laurencc Oliviers í ''Hamlet'', ''Rakarinn frá Sevilla'' í túlkun beztu óperukrafta Ítala. ''Rauðu skórnir'', byggð á æfintýri Andersens, tónlist Tschaikovskys, ógleymanlegur leikur enskrar balletmeyjar, ''Symphonie Phantastique'' byggð á ævi Berlioz með næstum óhugnanlega góðum leik franskra leikara — allt eru þetta snilldarverk, nefnd af handahófi. Þetta er efni, sem ég vildi gera betri skil, en þess er því miður ekki kostur hér. En ég álít nauðsynlegt, að skólarnir veiti staðgóða fræðslu einmitt um þetta efni, sögu kvikmyndanna, eðli þeirra og tæknimöguleika. Og síðast en ekki sízt: að vekja áhuga nemendanna fyrir góðum myndum en vara þá við ruslinu.<br>

Ég lýk svo þessum orðum með beztu afmælisóskum til Gagnfræðaskólans í Vestmannaeyjum — með þeirri ósk, að hann megi verða ''listaskóli'' í beztu merkingu þess orðs, því að þá verður hann um leið ''hagnýtur'' skóli.