Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Verndarvættirnir í Ömpustekkjum (JGÓ)
Á leiðinni út í Vík eru hraunhólar nokkrir, sem nefndir hafa verið Ömpustekkir, en ekki vita menn lengur af hverju það nafn er dregið. Sagt er, að Vilborgarstaðabændur hafi haft þar stekki, meðan fráfærur voru tíðkaðar í Vestmannaeyjum, en það stóð aðeins skamma hríð, eftir að konungur fyrirskipaði fráfærur um miðja 18. öld.
Það er haft fyrir satt, að einhverjar verndarvættir ættu hæli í hraunhólum þessum, því að sú var reyndin, að öll ásókn hætti, er menn komu að Ömpustekkjum á leið sinni utan úr Klauf eða Vík. Á þeim slóðum hafði jafnan verið reimt, enda þótt það ágerðist eftir að útlendingarnir voru dysjaðir í Erlendarkróm á fyrri hluta 19. aldar.
Einhverju sinni voru menn í þangfjöru úti í Vík. Reiddu þeir heim þang á mörgum hestum, að þangskurði loknum. Á leiðinni áttu þeir fullt í fangi með að halda böggunum á hestunum, jafnvel þó að þeir legðist á baggana, svo að þeir færi ekki um þvert bak. Áttu þeir í þessu stríði með baggana, þangað til þeir komu að Ömpustekkjum. Þá hætti ásókn þessi með öllu, og þurfti ekki að lagfæra á hestunum úr því. Héldu mennirnir, að vættirnar í Ömpustekkjum hefði lagt þeim lið.
Svo var trú manna sterk á þessu, að talið var varhugavert, að vera á ferli eftir dagsetur fyrir sunnan Ömpustekki.
(Sögn Sigfúsar M. Johnsen).