„Sögur og sagnir úr Vestmannaeyjum/Alþýðukveðskapur í Vestmannaeyjum II.“: Munur á milli breytinga

Af börnum Páls ílentust í Vestmannaeyjum [[Eva Hólmfríður Pálsdóttir|Eva Hólmfríður]], (d. 28. maí 1866, 53 ára gömul) og [[Gunna skálda (Gunna Pála)|Guðrún yngri]]. Eva var gift [[Jón Samúelsson|Jóni Samúelssyni]] frá Miðjanesi á Reykjanesi vestra og bjuggu þau í [[Steinhús]]i ([[Evu-hjallur|Evu-hjalli]]). Var Jón forsöngvari í Landakirkju, eins og kemur fram í vísu Páls, sem sagt er að hann hafi sent séra [[Jón Austmann|Jóni Austmann]]:<br>

[[Pétur Torfason frá Jónshúsi|Pétur]], sonur [[Torfi Magnússon í Jónshúsi|Torfa Magnússonar]] verzlunarmanns í [[Jónshús]]i, var um tíma, þegar hann var unglingur, hjá séra [[séra Brynjólfur Jónsson|Brynjólfi]] á Ofanleiti. Þessa vísu orti Guðrún sér til gamans við hann undir alkunnu danslagi:

Meðan [[Sigmundur Finnsson í Uppsölum|Sigmundur Finnsson]] í [[Uppsalir|Uppsölum]] var hjá [[Engilbert Engilbertsson|Engilbert Engilbertssyni]] í [[Jómsborg]], var hann einhverju sinni sendur til Guðrúnar til þess að höggva í eldinn fyrir hana. Þá sagði hún við Sigmund:

[[Halldór Brynjólfsson|Halldór]], sonur [[Brynjólfur Halldórsson|Brynjólfs Halldórssonar]], bónda í [[Norðurgarður|Norðurgarði]] varð blindur á unga aldri. Þessar vísur orti Guðrún til hans:

Ólafur var fæddur árið 1845 að [[Vilborgarstaðir|Vilborgarstöðum]] í Vestmannaeyjum. Foreldrar hans voru [[Magnús Ólafsson á Vilborgarstöðum|Magnús Ólafsson]] (f. 1803) bóndi þar og kona hans [[Guðbjörg Daníelsdóttir á Vilborgarstöðum|Guðbjörg Daníelsdóttir]] (f. 1803), en ókunnugt er um ætterni þeirra og uppruna. <br>

Sonur þeirra var einnig [[Bergur Magnússon frá Vilborgarstöðum|Bergur]], sem hrapaði til bana úr [[Hákollagil]]i í Heimakletti í fýlaferðum árið 1866, og var hann þá þrítugur að aldri.<br>

Magnús mun hafa andazt meðan börnin voru ung að aldri. Bjó Guðbjörg áfram að Vilborgarstöðum eftir lát manns síns, og ólst Ólafur upp hjá henni við mikla fátækt. Guðbjörg hætti búskap, þegar hún var komin af fótum fram, og flutti þá að [[Steinsstaðir|Steinsstöðum]] til [[Þuríður Jónsdóttir á Steinsstöðum|Þuríðar Jónsdóttur]], dóttur sinnar, konu [[Finnur Árnason á Steinsstöðum|Finns Árnasonar]] bónda þar, og þar mun hún hafa andazt um 1880. Ólafur fór snemma í vinnumennsku, og var hjá [[Gísli Bjarnasen|Gísla Bjarnasen]] verzlunarstjóra á [[Tanginn|Tanganum]] og í [[Garðurinn|Garðinum]]. Ekki mun honum allskostar hafa líkað vistin þar, að því er ráða má af vísunni:

Ungur byrjaði Ólafur sjómennsku, eins og tíðkaðist í Vestmannaeyjum, og stundaði síðan sjómennsku, meðan hann entist, vetur, sumar, vor og haust. Formaður fyrir vertíðarskipi varð hann rúmlega tvítugur, og var hann lengst af með stórt, sexróið jul, sem [[Blíða, jul|Blíða]] hét og [[Gísli Stefánsson (kaupmaður)|Gísli Stefánsson]] í [[Hlíðarhús]]um átti. Var Ólafur annálaður snillingssjómaður og afburða aflamaður. En 28. marz 1891 varð hann fyrir því slysi, að missa af sér mann. Hlekktist honum á í útsiglingu í róður. Var snarpur norðanvindur, en segl munu hafa verið bundin. Hvolfdi vindhviða skipinu skammt frá [[Klettsnef]]ni, og drukknaði einn maður af skipshöfninni, en hinum varð bjargað af árum og kili. Varð Ólafi svo mikið um þetta áfall, að hann hætti formennsku með öllu, og réri eftir þetta sem háseti. <br>

Ólafur kvæntist aldrei, en um tíma bjó hann með [[Málfríður Eiríksdóttir frá Gjábakka|Málfríði]] dóttur [[Eiríkur Hansson á Gjábakka|Eiríks Hanssonar]] bónda á [[Gjábakki|Gjábakka]], ekkju [[Guðni Guðmundsson í Fagurlyst|Guðna Guðmundssonar]] trésmiðs í [[Fagurlyst]]. Drukknaði hann með [[Jón Jónsson lóðs frá Vilborgarstöðum|Jóni lóðs]], 26. febrúar 1869. Eignuðust þau Ólafur einn son, sem hét [[Árni Ólafsson Ameríkufari|Árni]] og fór til Ameríku, og andaðist þar á undan föður sínum. Á yngri árum var Ólafur mjög drykkfelldur, og lét hverjum degi nægja sín þjáning, eins og hann segir í vísunni:

Ólafur var á gangi um Elliðaey með [[Sigurður Sigurðsson á Kirkjubæ|Sigurði Sigurðssyni]] á Kirkjubæ. Voru þeir að fara upp úr moldarrofi, en gekk illa. Þá sagði Ólafur:

Einhverju sinni var Ólafur við slátt í Elliðaey, ásamt fleira fólki. Bjó það í tjaldi. [[Pétur Pétursson í Vanangri]] var þá til fugla í Elliðaey með fleirum, og bjuggu þeir í bólinu. Nótt eina fauk skinnbrók, sem Pétur átti, á tjald sláttufólksins, og vaknaði það við vondan draum. Um þetta orti Ólafur:

[[Guðmundur Einarsson í Sjólyst]] var einu sinni að velja sér öngla inni í [[Miðbúðin|Miðbúð]]. Ólafur kom þar að og segir: