84.481
breyting
„Blik 1953/Per Sivle“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 25: | Lína 25: | ||
Næsta haust fæddist hún Anna, elzta dóttir okkar. Hún var myndarleg og lagleg stúlka og naumast fermd, þegar hún hafði biðil á hverjum fingri. Svo giftist hún þá að Stóra-Hvoli. Þar sem hún er húsmóðir enn í dag, eins og þið vitið.<br> | Næsta haust fæddist hún Anna, elzta dóttir okkar. Hún var myndarleg og lagleg stúlka og naumast fermd, þegar hún hafði biðil á hverjum fingri. Svo giftist hún þá að Stóra-Hvoli. Þar sem hún er húsmóðir enn í dag, eins og þið vitið.<br> | ||
Já, svo eignaðist hún einnig dóttur, sem látin var heita í höfuðið á henni Ingibjörgu. Hún dvaldi svo hérna lengst af hjá okkur, hún Ingibjörg litla, þegar hún fór að geta staulazt um og gengið. Svo vildi það til eitt sumarið, —hún mun hafa verið nær fjögurra ára gömul, — að hún tók að kenna sér meins í hægra fætinum. Þegar fram leið, gat hún naumast typpt í hann. Síðan kom í ljós ígerð í hælnum, sem varð svo ljót, að ég og kelli mín ókum til læknisins með barnið.<br> | Já, svo eignaðist hún einnig dóttur, sem látin var heita í höfuðið á henni Ingibjörgu. Hún dvaldi svo hérna lengst af hjá okkur, hún Ingibjörg litla, þegar hún fór að geta staulazt um og gengið. Svo vildi það til eitt sumarið, —hún mun hafa verið nær fjögurra ára gömul, — að hún tók að kenna sér meins í hægra fætinum. Þegar fram leið, gat hún naumast typpt í hann. Síðan kom í ljós ígerð í hælnum, sem varð svo ljót, að ég og kelli mín ókum til læknisins með barnið.<br> | ||
Jú. Þorsteinn skar í ígerðina, það gjörði hann. ,,Hér er eitthvað hart inni fyrir,“ sagði hann. Og svei mér þá, ef hann ekki allt í einu dró út nál, og hvort sem þið trúið mér eða ekki, þá get ég bölvað mér upp á það, að blár silkiþráðarspotti var í nálarauganu, já, svo sannarlega. „Þarna færðu nálina þína aftur, kelli mín,“ sagði ég. En þá varð læknirinn alveg steinhissa. Og hann afréð, að nálin, eins og hún kom fyrir, skyldi sendast læknaskólanum í Osló. Þar skyldi hún geymast í glasi sem tákn og guðsundur, sagði hann. Þar er hún enn. | Jú. Þorsteinn skar í ígerðina, það gjörði hann. ,,Hér er eitthvað hart inni fyrir,“ sagði hann. Og svei mér þá, ef hann ekki allt í einu dró út nál, og hvort sem þið trúið mér eða ekki, þá get ég bölvað mér upp á það, að blár silkiþráðarspotti var í nálarauganu, já, svo sannarlega. „Þarna færðu nálina þína aftur, kelli mín,“ sagði ég. En þá varð læknirinn alveg steinhissa. Og hann afréð, að nálin, eins og hún kom fyrir, skyldi sendast læknaskólanum í Osló. Þar skyldi hún geymast í glasi sem tákn og guðsundur, sagði hann. Þar er hún enn þann dag í dag. Og skyldi eitthvcrt ykkar koma þangað, þurfið þið ekki annað en ganga inn um dyrnar og bera kveðju mína og hans Þorsteins, og þá fáið þið að sjá með ykkar eigin augum, að ég hefi ekki logið einu einasta orði.<br> | ||
Þegar ég sagði honum gamla Skóla-Knúti frá þessu atviki, sagði hann, að þetta væri samkvæmt biblíunni, því að þar stæði, að það skyldi koma fram í þriðja og fjórða lið, og Ingibjbrg litla var einmitt þriðji liðnrinn. | |||