Blik 1980/Tvær rímur

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Fara í flakk Fara í leit

Efnisyfirlit


SIGURÐUR MAGNÚSSON FRÁ SÓLVANGI:


Tvær Rímur


(Sigurður Magnússon fyrrv. verkstjóri frá Sólvangi í Eyjum er hagyrðingur góður eins og faðir hans var, og e.t.v. skáld eins og hann.
Magnús faðir Sigurðar var formaður á vélbátnum Pip VE 1, sem hann átti að 1/3. Með honum réri kunnur sjómaður í Eyjum, Ingvar Jónsson frá Mandal við Njarðarstíg. Hann þótti traustur maður og kappi mikill, þegar svo bar undir, en átti það til að vera all-sérkenni­legur í háttum stundum. Sigurður Magnússon frá Sólvangi réri með föður sínum á v/b Pip, þá ungur að aldri. Þá kynntist hann Ingvari sjómanni, sem varð Sigurði eftirminni­legur, þegar hann eltist og Ingvar hetja var fallinn frá. Þá varð hann einskonar þjóðsagnapersóna.
Sigurður hefur ort rímur um Ingvar sjómann og lyft honum þar með í æðra veldi, ef svo má að orði komast. Ingvar heitinn stundaði sjó á Austfjörðum um eitt skeið. Enn búa margir í Eyjum, sem muna sjóhetju þessa. Þ.Þ.V.)

Ingvars ríma Jónssonar frá Mandal

Til aflafanga lagði lið,
leið frá hlein og sandi.
Fengsæl reyndust fiskimið
fyrir Austurlandi.
Sægarparnir sunnanlands
sóttu á miðin austur.
Síðan býr í minni manns
margur drengur hraustur.
Ingvar Jónsson austur fór,
afls við raunir kenndur.
Yndi hans var úfinn sjór.­
oft í reiðann sendur.
Hafði á engu handaskol,
heljarmennið snjalla,
rómað var hans þrek og þol
þar um fjörðu alla.
Leysti marga þunga þraut
þols af jötunmóði.
Sagaði tré og svæfði naut,
sveðju- á -eggjar glóði.
Þekktu allir hreysti hans,
hörku- og snillitökin.
Afreksmennin austanlands
áttu ei knárri tökin.
Átti byr á ástarbraut,
undi dátt hjá fljóði;
ungra meyja hylli hlaut
heilladrengurinn góði.
Hýrnaði kappans hugur stór,
heilluðu svanna fundir.
Alltaf vel með „fleyga“ fór
fjörs um ævistundir.
Sigldi frár um fiskimið,
fjörgaði ári skriðinn;
sextíu ár hann undi við
úthafs báru niðinn.


„Það er Gíbraltar í honum“

(Þetta var einskonar orðtak aldursforsetans okkar á v/b Pip VE 1, Ingvars í Mandal, þegar honum leizt ekki alls kostar vel á eitthvað. Hann var langelztur okkar, sem rérum á v/b Pip vertíðina 1932. Þá var hann búinn að stunda sjó um tugi ára bæði á Austfjörðum og í Vestmannaeyjum. Ingvar átti það til að vera gamansamur og sagði þá af sér ýmsar sögur, sem aðeins áttu að vera til skemmtunar. Ein þeirra var Spánarförin mikla. „Þá var Gíbraltar í honum“. S.M.)

Spánarförin mikla
Sigldi heims um höfin breið,
hagaði seglum þöndum.
Greiðan löginn skipið skreið,
skalf og hrykkti í böndum.
Um nóttu dimma brast á byl,
brims á hafí þungu;
hvergi glórði handaskil,
heljaröflin sungu.
Skipið undir lögum lá,-
ljókkaði ævintýrið,-
Ingvar um sig böndum brá
og bjóst að taka stýrið.
Hratt á faldi Ægis óð,
öslaði stefnu rétta.
Gíbraltar fyrir stafni stóð,
ströndin hárra kletta.

Í átján stundir gaf ei grið
glíma lífs og dauða.
Stóð hann bundinn stýrið við
í stormi lífs og nauða.
Í gegnum sundið fleytan fór
föðmuð dætrum Ránar;
ógnarvættir æptu í kór
undan ströndum Spánar.
Rénaði aldan heljar há,
háska létti vöndum.
Gegnum sortann birtu brá
bjarma lífs frá ströndum.
Veltibrim á rastarreit
rumdi á fjörusandi;
vaskra drengja valin sveit
varðist öllu grandi.
Höfðu ferðast djarft um dröfn
dauðans ógnum móti;
sigldu skipi heilu í höfn
hafs úr ðlduróti.
Ingvar Jónsson fræga för
fór til stranda Spánar.
Skip úr háska höndin snör
hreif úr greipum Ránar.


—————————————————


ctr


V/b Frigg VE-316, sem var 21 rúmlest að stærð. Bátur þessi var smíðaður í Svíþjóð árið 1933.
Eigandi: Kaupfélagið Fram í Vestmannaeyjum.
Fyrsti formaður á bátnum var Sigurður skipstjóri Bjarnason frá Svanhóll.
Síðari eigendur: Sveinbjörn og Alfreð Hjartarsynir frá Geithálsi í Eyjum.