„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2005/ „Auðvitað erum við sjókonur““: Munur á milli breytinga

Hvort það hafi alla tíð blundað í þeim að stunda sjómennsku, svara þær á mismunandi hátt. Sumar segja að þær hafi alltaf langað að prófa að vera til sjós en aðrar höfðu aldrei leitt hugann að því áður en þeim bauðst starf á Herjólfi.<br>

Þær segja starfið geta verið erfitt, sérstaklega yfir vetrartímann þegar miklar brælur eru og mikil sjóveiki meðal farþega. Sjálfar finna þær aldrei til sjóveiki og segjast ekki heldur finna til sjóhræðslu sem sumir farþegar þurfa að glíma við. „Þetta getur verið mjög erfitt og krefjandi þegar fjöldi fólks er með og veður vont. Þá erum við oft á hlaupum milli farþega til að aðstoða þá. Oft er fólk mjög illa haldið af sjóveiki og verður nánast alveg bjargarlaust. Fólk er að ferðast með börn og á jafnvel í erfiðleikum með að sinna þeim vegna sjóveikinnar svo að það getur verið í mörg horn að líta," segja þær. Aðspurðar um hvort það reyni ekki stundum á þolrifin að þrífa þegar fólk hefur kastað upp og allt farið á gólfið eða í kojuna, segja þær að þetta venjist. „Þetta er svo sem ekki alltaf geðslegt en við erum orðnar vanar þessu og kippum okkur ekkert upp við það. Við notum mjög pent orð yfir það okkar á milli ef við þurfum að láta hverja aðra vita af því ef þrífa þarf upp eftir uppköst og segjum að það sé Astand."<br>