„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2005/Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Gísli Hjartarson

F. 8. desember 1927 - D. 5. janúar 2005

Gísli var einn af 7 börnum hjónanna Hjartar Einarssonar og Katrínar Sveinbjörnsdóttur sem bjuggu á Geithálsi og voru alltaf kennd við það hús. Hann ólst upp við Strandveginn, leiksvæðið var fjaran og bryggjurnar. Hann fór ekki troðnar slóðir í lífinu. Eftir nám í Barnaskóla Vestmannaeyja og Gagnfræðaskólanum þar fór Gísli í Reykjaskóla í Hrútafirði, Menntaskólann á Akureyri og lauk svo námi í Loftskeytaskólanum í Reykjavík árið 1949. Með skólagöngunni vann Gísli í fiski og fór á sjóinn þegar hann hafði aldur til. Réri á snurvoðar-bátum og var þá oftast kokkur. Eftir Loftskeytaskólann fór hann á b.v. Bjarnarey sem hafði komið ný til Eyja í mars 1948.

Gísli var fyrst háseti þar um borð en leysti loftskeytamanninn af og tók við stöðunni þegar hún losnaði. Þegar Bjarnarey var seld frá Eyjum, flutti Gísli til Reykjavíkur og réðist á b.v. Mars RE þar sem hann reri með hinum kunna aflamanni Markúsi Guðmundssyni í mörg ár. Markús segir mér að vel hafi farið á með þeim. Gísli var skapmaður en fór vel með það. Sem dæmi um snyrtimennsku og dugnað Gísla, segir Markús að eitt sinn er þeir voru á salti við Grænland, hafi hann tekið stýrishjólið og skafið af því allt lakk og lakkað upp á nýtt svo það varð eins og mubla á eftir. Eftir Marsinn tóku Jón forseti RE, Olafur Jóhannesson BA, Víkingur AK 100 og Mai GK 346 við en Víkingur og Mai voru systurskip og er Víkingur enn í íslenska flotanum, nií sem nótaveiðiskip. Þegar skuttogarinn Júní GK kom nýr frá Spáni 1973, fór Gísli yfir á hann en

Mai var Iagt og hann seldur úr landi. Á þessum skipum var Gísli Ioftskeytamaður en hjálpaði til í aðgerð og bætingum á trollunum þegar mikið fiskaðist. Síðan var Gísli á flutningaskipinu Akranesi ýmist sem háseti eða loftskeytamaður. Gísli fluttist aftur til Vestmannaeyja og Ieysti þá af á skipum þar og þá sem kokkur. Einnig vann hann í Iþróttamiðstöðinni.

Trjárækt á nýja hrauninu var hans hjartans mál og lagði hann mikla vinnu í að planta hríslum og bera mold að þeim svo eftir stendur lítill Iundur.

Leiðir okkar frænda lágu fyrst saman þegar hann flutti aftur til Vestmannaeyja. Hann var dulur og talaði aldrei um sjálfan sig. A þjóðhátíðum var hann fastagestur í tjaldinu hjá okkur hjónum, þáði það sem var á borðum en stefna hans var að vera sjálfum sér nógur og þurfa ekki að þiggja neitt af öðrum.

Gísli ferðaðist mikið um heiminn og það var í hans síðustu utanlandsferð að hann fann til veik-inda sem svo ágerðust og hann lést svo af. Gísli var einhleypur en af systkinum hans eru Svanhvít og Guðný á lífi.

Nú er kempan farin í ferðina sem við förum öll er yfir lýkur.

ivlegi öldurnar vagga honum við fjarlæga strönd. Far í friði kæri frændi.

Guðmundur Sveinbjörnsson.