„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2005/Minning látinna“: Munur á milli breytinga

Ég man fyrst eftir Guðna þegar hann og Tóta systir hans, þá unglingar, sýndu dans, yette booge, á barnaskemmtunum í gamla daga. Mér er það í minni hvað þau voru lipur og klár. Þau voru úr þessum stóra systkinahópi í Þingholti sem hefur sett mark sitt á Eyjarnar. Bæði eru strákarnir og stelpurnar mikið myndarfólk. Guðni var fljótt þekktur sem frábær kokkur á flotanum hér í Eyjum, fyrst, kornungur, hjá pabba sínum, síðar á Gullborg o.fl. bátum. Seinna á s/t Vestmannaey og Herjólfi. Hann var líka kokkur í siglingum á Drangajökli og Tungufossi og rak kjötvinnslu í 10 ár. Síðasti vinnustaðurinn var á Dvalarheimilinu Hraunbúðum þar sem aldraðir búa. Oft var hann kallaður til þegar halda þurfti stórar og fínar matarveislur og brást hann þá ekki. Við vorum samskipa um tíma á Drangajökli. Matseldin og allt í kringum hana var stórfín og hann var frábær skipsfélagi. Í átta ár vorum við nágrannar í Smáragötunni. Hann og Dúddý voru góð sem slík. Alltaf elskuleg og hlý. Viktor Friðþjófur þeirra og Elías Jörundur okkar voru mikið saman. Viktor alltaf rólegur og fínn. Það var gott að vita af þeim saman. Síðar urðu þeir Hlöðver og Viktor nemendur mínir í Stýrimannaskólanum í Vestmannaeyjum, báðir ljómandi strákar. Og Sigríður Agústa kenndi dönsku hjá okkur, um tíma, með sóma. Guðni var alltaf ljúfur og léttur. Hann spilaði á píanó og átti skemmtara heima. Það var boogie woogie og sveifla sem hann fór létt með. Það var gaman að hlusta og fylgjast með töktunum. Í veðrið spáði hann alltaf og var glöggur og næmur á það.<br>

Síðustu 5 árin voru honum erfið vegna veikinda. Strákarnir voru oft með hann í bílnum og létti það stundirnar. Að síðustu lést hann á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja 18. febrúar s.l.

Gísli Hjartarson