„Blik 1962/Saga leiklistar í Vestmannaeyjum, I. kafli, II. hluti“: Munur á milli breytinga

<br>

<br>

Ekki má gleyma að minnast [[Guðlaugur Hansson|Guðlaugs Hanssonar]] í Litlabæ. Hann lék í þessum leikritum og fórst það mjög vel. Átti hann þá eftir að sýna og sanna, að hann var gæddur miklum leiklistarhæfileikum, enda lék hann hér í mörg ár við ágæta dóma almennings. Hann hafði byrjað leikstarfsemi um tvítugt í leikritinu „Hinn þriðji“.<br>

Ekki veit ég með vissu, hvenær Guðlaugur  Hansson  hætti  leikstarfseminni, en það var ekki fyrr en hin síðari árin og hefir síðasta hlutverk hans líklegast verið Grasa-Gudda í Skugga-Sveini 1921, a.m.k. hef ég ekki rekizt á hann meðal leikenda eftir þann tíma. Við það er og að athuga, að hann flutti um tíma til Reykjavíkur.<br>

Þegar þetta leikrit var sýnt, hækkuðu aðgöngumiðar upp í kr 1,50 og þótti þá mjög dýrt að fara á leikinn. [[Ólöf Jónsdóttir í Byggðarholti|Ólöf]] í [[Byggðarholt]]i sagðist aldrei hafa heyrt jafnvel sungið í hlutverki Ástu eins og í þetta skipti, er Jóhanna, kona Jóns Filippussonar, lék hana. „Hún söng yndislega og minnti mig á sveitastúlku, sem söng yfir ánum sínum úti í guðsgrænni náttúrunni, svo frjáls og óþvinguð.“ Þannig sagði Ólöf. Hún sá leikinn fjórum sinnum og skemmti sér alltaf jafn vel. <br>

Leikritið var leikið 7 sinnum við feikimikla aðsókn. Fólki hér fannst margir leikaranna skila hlutverkum sínum með mestu prýði t.d. Skugga-Sveinn, Ásta, Lárenzíus, Haraldur, Ketill, Smala-Gvendur og Grasa-Gudda. Sumir leikaranna voru orðnir nokkuð sviðsvanir t.d. Gísli Lárusson, Jón Einarsson, Einar Jónsson, mormóni, Guðlaugur Hansson. Jóhanna, kona Jóns Filippussonar, þótti leika og syngja með afbrigðum vel. Var lengi til þess vitnað, hve Ásta og Haraldur hefðu verið vel leikin. Þeir, sem léku Skugga-Svein og Lárenzíus, höfðu sýnt alveg frábæra leikhæfni, ásamt þeim Einari mormóna í Sigurði í Dal og Guðlaugi Hanssyni í Grasa-Guddu. Stúdentarnir höfðu líka sungið mjög fallega og leikur þeirra verið góður. Leikritið var leikið í Gúttó. Sumir vildu heldur horfa á sjónleiki þar en í Kumbalda. Fannst Gúttó hlýlegra, þó minna væri, og ef til vill einmitt þess vegna var það hlýrra. En aðstæður voru þar sem í Kumbalda mjög erfiðar til leiksýninga. Gúttó var oft teppt vegna annarra skemmtana og mannfunda, en þó var biðin eftir því til leiksýninga oftast ekki löng.  

Stúkan  notaði  sjálf  húsið mikið, bæði til leiksýninga og skemmtana auk fundahalda. <br>

Um þessar mundir var mikill áhugi fyrir leiklist hér og leikið í öllum húsum eftir því sem á stóð, Gúttó, Kumbalda og [[Tanginn|Tangahúsinu]]. Aðsókn var góð að leiksýningum, enda þótt um einhverjar aðrar skemmtanir væri að ræða t.d. fyrrnefndar fiskimanna- og fuglamannaveizlur, brúðkaupsveizlur o.fl. á hinum ýmsu tímum ársins. Þær skemmtanir voru að sjálfsögðu með allt öðrum hætti og þá ekki allar beinlínis leið til menntunar, heldur gleðiveizlur, þar sem Bakkus gamli var í hávegum hafður. <br>