„Blik 1962/Saga leiklistar í Vestmannaeyjum, I. kafli, II. hluti“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit
ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
 
Lína 91: Lína 91:
Síðar komu hin svonefndu gasljós (carbidljós) til notkunar og bætti það mjög um lýsingu. Þau lýstu mjög vel og þörfnuðust lítillar aðgæzlu. Þau voru handhæg og fyrirferðarlítil. Slík ljós voru einkum notuð sem loftljós og hliðarljós, en fótaljósin voru eftir sem áður olíulamparnir litlu, sem áður getur. Þeir voru stundum nefndir skjögtlampar eða skröltlampar. Voru þeir í mikilli notkun hér t.d. í eldhúsum heimilanna, beituskúrunum við höfnina og aðgerðarhúsum, áður en bærinn varð raflýstur. <br>
Síðar komu hin svonefndu gasljós (carbidljós) til notkunar og bætti það mjög um lýsingu. Þau lýstu mjög vel og þörfnuðust lítillar aðgæzlu. Þau voru handhæg og fyrirferðarlítil. Slík ljós voru einkum notuð sem loftljós og hliðarljós, en fótaljósin voru eftir sem áður olíulamparnir litlu, sem áður getur. Þeir voru stundum nefndir skjögtlampar eða skröltlampar. Voru þeir í mikilli notkun hér t.d. í eldhúsum heimilanna, beituskúrunum við höfnina og aðgerðarhúsum, áður en bærinn varð raflýstur. <br>
Sérstakir menn gættu venjulega ljósanna en unnu þó að öðru varðandi leiksviðið. Niður af því til norðurs voru tröppur í búningsherbergið. Það var lítið og þröngt, ef margir leikendur voru, en sæmilegt fyrir 5 eða 6 manns. Þarna urðu samt stundum 12 til 15 menn og konur að kúldast, klæða sig í föt og úr þeim, farða sig og útbúa á allan hátt til leiksýninga, jafnt karlmenn sem kvenmenn. Varð þarna stundum þröng  mikil t.d. um farðakassann, aðeins einn handa öllum, og öllum lá mikið á að gera gervi sitt og klæðast leikskrúðanum. Tíminn var oft ekki mikill til umráða, þar til leikandinn átti að byrja á sviðinu. <br>
Sérstakir menn gættu venjulega ljósanna en unnu þó að öðru varðandi leiksviðið. Niður af því til norðurs voru tröppur í búningsherbergið. Það var lítið og þröngt, ef margir leikendur voru, en sæmilegt fyrir 5 eða 6 manns. Þarna urðu samt stundum 12 til 15 menn og konur að kúldast, klæða sig í föt og úr þeim, farða sig og útbúa á allan hátt til leiksýninga, jafnt karlmenn sem kvenmenn. Varð þarna stundum þröng  mikil t.d. um farðakassann, aðeins einn handa öllum, og öllum lá mikið á að gera gervi sitt og klæðast leikskrúðanum. Tíminn var oft ekki mikill til umráða, þar til leikandinn átti að byrja á sviðinu. <br>
Um anGränGrz]], [[Bjarni Björnsson leikari|Bjarni Björnsson]], leikari, [[Engilbert Gíslason]] o.fl. Snemma urðu þeir og góðir gervismenn [[Árni Gíslason|Árni]] og Georg Gíslasynir frá Stakkagerði, [[Ólafur Ottesen]] o.fl., eftir að L.V. hafði verið stofnað. Seinni tíma gervismanna mun ég geta um síðar. Það þótti framför, er skápar voru settir á veggina, þar sem leikfólkið gat geymt hið margvíslega, er það þurfti með til leiks, svo sem hárkollur, skegg, lím, flibba og slaufur, hatta og húfur o.fl. Þá var og tekinn upp sá siður, að hver leikandi fékk litarskrín eða bauk og létti það mikið þrengslin, að þurfa ekki að þyrpast að einum farðakassa. <br>
Um andlitsförðun og gervigerð sáu þeir snemma Einar Jónsson, mormóni, Gísli Lárusson, Edvard Frederiksen, [[Halldór Gunnlaugsson (héraðslæknir)|Halldór Gunnlaugsson]] læknir, [[Aage Lauritz Petersen|A.L. Petersen]], [[Carl Jóhann Gränz|Karl Gränz]], [[Bjarni Björnsson (leikari)|Bjarni Björnsson]], leikari, [[Engilbert Gíslason]] o.fl. Snemma urðu þeir og góðir gervismenn [[Árni Gíslason|Árni]] og Georg Gíslasynir frá Stakkagerði, [[Ólafur Ottesen]] o.fl., eftir að L.V. hafði verið stofnað. Seinni tíma gervismanna mun ég geta um síðar. Það þótti framför, er skápar voru settir á veggina, þar sem leikfólkið gat geymt hið margvíslega, er það þurfti með til leiks, svo sem hárkollur, skegg, lím, flibba og slaufur, hatta og húfur o.fl. Þá var og tekinn upp sá siður, að hver leikandi fékk litarskrín eða bauk og létti það mikið þrengslin, að þurfa ekki að þyrpast að einum farðakassa. <br>
Hver maður varð að bera ábyrgð á sínu smádóti og sjá um, að allt væri á sínum stað, er til þess þurfti að taka. Því skipulagi kom A.L. Petersen á. En þrátt fyrir ströng fyrirmæli hans og lagasetningar um þetta, vildi verða misbrestur á þessu, er galsi og gleðskapur greip leikendurna. <br>
Hver maður varð að bera ábyrgð á sínu smádóti og sjá um, að allt væri á sínum stað, er til þess þurfti að taka. Því skipulagi kom A.L. Petersen á. En þrátt fyrir ströng fyrirmæli hans og lagasetningar um þetta, vildi verða misbrestur á þessu, er galsi og gleðskapur greip leikendurna. <br>
Gat þá orðið nokkur háreysti, er ýmislegt vantaði, því að margir spurðu í einu t.d. líkt og í Kardimommubænum: Hvar er flibbinn minn? Hvar er frakkinn minn? Hvar er flaskan, sem á að geyma vínið mitt? Hvar er hárkollan? Hvar er hatturinn, hvar er hanzkinn, sem átti að vera í vasanum? Hvar er slaufan mín? Hvar er stafurinn? Hvar er spegillinn, sem átti að vera í töskunni? Ég er viss um, að það var hér allt í gær. <br>
Gat þá orðið nokkur háreysti, er ýmislegt vantaði, því að margir spurðu í einu t.d. líkt og í Kardimommubænum: Hvar er flibbinn minn? Hvar er frakkinn minn? Hvar er flaskan, sem á að geyma vínið mitt? Hvar er hárkollan? Hvar er hatturinn, hvar er hanzkinn, sem átti að vera í vasanum? Hvar er slaufan mín? Hvar er stafurinn? Hvar er spegillinn, sem átti að vera í töskunni? Ég er viss um, að það var hér allt í gær. <br>

Leiðsagnarval