„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1959/ Látum bókvitið í askana“: Munur á milli breytinga

Þeir gætu jafnvel, ef henta þætti, hald-ið uppi kennslu í landsprófsbekk fram í miðjan apríl, jafnframt því sem þeir ynnu að frágangi prófa, eða þar til form-leg skólaslit gætu farið fram.

Síðan fengju þessir nemendur upp-Icstrarleyfi, undir umsjá skólastjóra, og tækju síðan landspróf á tilsettum tíma, einnig undir umsjá skólastjóra og pról'-dómenda, eða annarra þar til kvaddra ínanna. Oþarft væri með öllu, að kenn-arar almennt biðu eftir þcssu lokapróli ekki sízt þegar það er athugað, að endan-legt mat prófverkefna fer fram í Reykja-\ ík hjá landsprófsnefnd, en heimamönn-tnn hvort sem er ekki treyst í þcssu efni, eða sem þó mun líklegra, samræmisins vegna, lalið nauðsynlegt. að ein og sama prófnefndin gefi fyrir verkcíni alls staðar al landinu.

V.

Hér hefur nú verið vakið máls á uiikil-vægti atriði í sambandi við undirbúnings menntun unglinga úr sjómanna- og verkamannastétt hér í Eyjum.

Það hefur verið bent á leið til að b cia aðstöðu þessara iinglinga til undirbún-ingsnáms, og um leið fengin nokkur lausn á vandamáli, sem aprílfiskihrotan alltaf skapar hér, og hefur töluvert fjár-hagslegt gildi.

Eins og bent hefur verið á, ætti ekki að vera mjög erfitt að leysa þetta rnál, að koma á þeini breytingum á fyrirkomulagi við skólahaldið, sem nauðsynlegar eru, ef aðeins er bcitt lítilsháttar lipurð og víðsýni.

Og hafi menn ekki verið sannfærðir Lim þörf breytinga fram að þessu, þá ætti síðasta aprílhrotan að taka af allan vafa.

Það er meira í liúfi fyrir unglingana en mislukkuð próf einu sinni eða tvisvar. Það er í húfi almennur áhugi fyrir námi síðar meir og mjög torvelduð þátttaka í framhaldsnámi, bæði sérnámi og al-mennu námi, og er það mikill skaði, sem ckki verðtir anðveldlega bættur.