„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1969/ Í sinnis hljóðri borg. Skipshöfnin af Þráni. – Minning“: Munur á milli breytinga

Fara í flakk Fara í leit

Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1969/ Í sinnis hljóðri borg. Skipshöfnin af Þráni. – Minning (skoða efni)

Útgáfa síðunnar 7. júlí 2016 kl. 16:23

15.413 bætum bætt við ,  7. júlí 2016
ekkert breytingarágrip
MyndræntWiki-texti
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 98: Lína 98:


''[[Hafsteinn Stefánsson]]''<br>
''[[Hafsteinn Stefánsson]]''<br>
[[Mynd:Þráinn_NK-70.png|400px]]<br>
<big><center>Skipshöfnin af vélbátnum ÞRÁNI - Minning -</center></big><br>
[[Grétar Skaftason|GRÉTAR SKAFTASON]]<br>
''og skipshöfn hans''<br>
''Það dimmir yfir dölum jarðar,''<br>
''og dofnar sérhvert gleðiljós.''<br>
''Við dranga brotna bárugarðar,''<br>
''og bliknuð liggur sumarrós.''<br>
''Vor hjörtu sveipuð húmsins klökkva,''<br>
''við helga von sinn trega slökkva.''<br>
''En innra fyrir sjónum sálar,''<br>
''við sjáum átök lífs og hels.''<br>
''Á hafsins vegum brimið bálar''<br>
''og boðar komu hinzta éls.''<br>
''Þar siglir gnoð til heimahafnar,''<br>
''og heilög þrá í brjóstum grær.''<br>
''En þar sem þrek og dirfska dafnar,''<br>
''hver dagur nýja gleði fær.''<br>
''En ferðin endar fyrr en varir,''<br>
''og fæstir þekkja leiðarlok.''<br>
''Er frískir menn við feigðarskarir,''<br>
''ei forðast mega skaparok.''<br>
''En hljóta títt í vök að verjast,''<br>
''í veðragný og ógnum grands.''<br>
''Við krappan sjó þeir kunna að berjast,''<br>
''en koma ei alltaf þó til lands.''<br>
''í djúpsins ró und bárum bláum,''<br>
''er búin hinzta hvíla þeim.''<br>
''Sem fyrr vor meðal fríska sáum,''<br>
''en fengu ei lokið sigling heim.''<br>
''Þeirra minning mun ei deyja,''<br>
''meðan hér við eigum töf.''<br>
''Verið sælir synir Eyja,''<br>
''signi drottinn ykkar gröf.''<br>
K.H.<br>
Kveðja frá mágkonu Grétars og fjölskyldu á Skagaströnd.<br>
<big>'''Grétar Skaftason'''</big><br>
''f. 26. október 1926 - d. 5. nóvember 1968''<br>
HANN var fæddur að Suður-Fossi í Mýrdal 26. október 1926. Sjómennsku hóf hann unglingur að árum og þá fyrst á togurum. Til Vestmannaeyja mun hann fyrst hafa komið haustið 1947, til [[Páll Ingibergsson|Páls Ingibergssonar]] á [[Reynir VE-15|Reyni]], og var með honum á Hvalfjarðarsíldveiðum og vertíðina 1948. Eftir það urðu Vestmannaeyjar hans starfsvettvangur, og var hann á ýmsum bátum, lengst af með [[Ólafur Sigurðsson (Skuld)|Ólafi frá Skuld]], þar til hann sjálfur gerðist skipstjóri, fyrst á [[Ófeigur III VE-325|Ófeigi III]]. Hann var fengsæll fiskimaður, sjálfstæður í sókn og heppinn í mannavali.<br>
Grétar Skaftason var traustur maður og trausts verður. Hann var kappsfullur og áræðinn sjómaður, þrautreyndur og úrræðagóður. Hann var gildur meðalmaður á hæð, ljós yfirlitum og bauð af sér þokka þess manns, sem er sjálfum sér nógur. Óáleitinn í orði og æði, sanngjarn í dómum, hugsandi maður og ekki margorður. Fastur fyrir og lét trúlega ekki sinn réttmæta hlut fyrir ójöfnuði, en ljúfur í lund og góðmenni í hjartanu.<br>
Hann kvæntist eftirlifandi konu sinni [[Kristbjörg Sigurjónsdóttir|Kristbjörgu Sigurjónsdóttur]] Ingvarssonar skipstjóra 31. okt. 1950, og eignuðust þau 3 syni, Ingólf, [[Sigurjón Ragnar Grétarsson|Sigurjón Ragnar]] og Ófeig og dóttur óskírða, sem fæddist að föður sínum látnum.<br>
Með fráfalli Grétars hefur heimilisfólkið að [[Vallargata|Vallargötu]] 4 orðið fyrir því tjóni, sem ekki verður bætt. Sá missir er þyngri en tárum taki. Þau orð, sem ég segi hér, geta þar hvorki á aukið né úr dregið. En ég votta þeim öllum mína dýpstu samúð og vona, að minningin um gleði og gæfu liðinna samverustunda megi jafna þeim svo veginn framundan, að farinn verði í þeim anda krafta og karlmennsku, sem Grétari sjálfum var svo eiginlegur.
Með fráfalli Grétars Skaftasonar hefur einnig verið höggvið djúpt skarð í raðir sjómannastéttar byggðarlagsins, sem er vandfyllt. Er það mál þeirra manna, sem þekktu Grétar og störf hans á sjónum, að allvel megi vanda til þeirrar endurhleðslu, svo hvergi sjáist ummerki þess tjóns, sem orðið er.<br>
Að leiðarlokum þakka ég Grétari Skaftasyni fyrir góða viðkynningu um árabil, fyrst á skólabekk og síðar við störf á sjó. Ég er þess fullviss, að með honum er genginn einn af þeim ágætustu mönnum, sem ég hefi fyrirhitt.<br>
''[[Steingrímur Arnar]]''<br>
<big>[[Helgi Kristinsson]], stýrimaður</big><br>
''f. 12. nóvember 1945 - d. 5. nóvember 1968''<br>
Helgi Kristinsson var fæddur í Vestmannaeyjum 12. nóv. 1945, og var því aðeins 23 ára gamall, er hann féll frá. Hann var sonur hjónanna [[Kristinn Magnússon|Kristins Magnússonar]] fyrrum skipstjóra og konu hans [[Helga Jóhannesdóttir|Helgu Jóhannesdóttur]]. Vegna lasleika móður sinnar var Helga komið í fóstur til [[Kristín Helgadóttir|Kristínar Helgadóttur]] og manns hennar [[Haraldur Sigurðsson (vélsmiður)|Haralds Sigurðssonar]] vélsmiðs, [[Haukfell|Hvítingavegi 2]] hér í bæ og bjó hann þar við ástríki á góðu heimili til dauðadags.<br>
Ég átti því láni að fagna að kynnast Helga strax í æsku og héldust þau kynni þar til yfir Iauk. Átti ég margar ánægjustundir með vini mínum, Helga, sem ekki verða raktar hér, en minningin mun geymast vel.<br>
Helgi settist í landsprófsdeild gagnfræðaskólans hér í Eyjum og fór því næst í Menntaskólann á Akureyri til áframhaldandi náms. - En Helga féll ekki að eyða lífi sínu við störf í landi. Hann hafði milli skólaára róið héðan frá Eyjum og fann brátt, að á sjónum vildi hann starfa. Hann hætti því í menntaskólanum eftir 2ja ára nám, alráðinn í að fara á sjóinn og gera sjómennskuna að ævistarfi sínu.<br>
Hann settist í [[Stýrimannaskólinn í Vestmannaeyjum|Stýrimannaskólann í Vestmannaeyjum]] og Iauk þaðan prófi vorið 1966 með mjög góðum vitnisburði, eftir aðeins eins vetrar nám. Helgi var hreinskilinn og hélt ótrauður sínum skoðunum fram, og var gaman að ræða við hann þau mál, sem honum lágu á hjarta.<br>
Þegar menn á bezta aldri hverfa á braut, þá er harmurinn mikill. Megi Guð styrkja í sorg sinni fósturforeldra hans, foreldra og systkini, og halda verndarhendi yfir litlu stúlkunni, sem í barnæsku missti föður sinn.<br>
Helgi minn, ég þakka þér fyrir þau góðu kynni, sem við höfum átt og alla þá gleði, sem þú færðir mér. Hvarf þitt frá okkur verður vandfyllt. Minningin mun geymast í huga mér, minning um góðan dreng, sem burtu er kallaður í blóma lífsins.<br>
Hafðu þökk fyrir allt, Helgi minn.<br>
''[[Þór Ísfeld Vilhjálmsson|Þór Í. Vilhjálmsson]]''<br>
ÞEGAR ég minnist fyrrverandi nemanda míns, Helga Kristinssonar stýrimanns, koma mér í huga hendingar úr kvæði Jónasar Hallgrímssonar:
„margoft tvítugur''<br>
meira hefir lifað''<br>
svefnugum segg,''<br>
er sjötugur hjarði.“''<br>
Helgi var strax á unga aldri þroskaður maður, og eftir á að hyggja, Ieit ég ávallt til hans sem eldri manns en hann var í raun og veru. Helgi var bráðvel gefinn og námsmaður góður. Var hann lífsglaður ungur maður og vel til forystu fallinn. Reyndist hann góður félagi og nemandi og sá m. a. um árshátíð Stýrimannaskólans á sinni tíð af myndarskap og áhuga. Það vakti alltaf athygli mína, hve Helgi var sérstaklega hneigður fyrir sjóinn. Varð hann enda hinn bezti sjómaður og hafði verið með hinum þekkta sjósóknara og aflamanni Grétari Skaftasyni undanfarin 2 ár.<br>
Helgi var einn þeirra ungu sjómanna, sem mikils mátti vænta af og þjóð okkar hefur svo brýna þörf fyrir. Með þessum fáu orðum kveð ég góðan nemanda, sem féll langt fyrir aldur fram, á vori lífsins, er hann hafði rétt fundið sig sjálfan. Hverfur Helgi fyrstur úr hópi útskrifaðra stýrimanna frá Stýrimannaskólanum í Vestmannaeyjum. Helgi var fróðleiksfús, og vildi alltaf bæta við fyrri þekkingu sína og góða undirstöðumenntun. Áttum við síðast tal saman í þá veru. Ég þakka Helga góð og minnisstæð kynni.<br>
„Ljós var leið þín<br>
og lífsfögnuður;<br>
æðra, eilífan,<br>
þú öðlast nú.“<br>
''[[Guðjón Ármann Eyjólfsson|G. Á. E.]]''<br>
<big>[[Guðmundur Gíslason (Vilborgarstöðum)|Guðmundur Gíslason]] vélstjóri</big><br>
''f. 2. nóvember 1942 - d. 5. nóvember 1968''<br>
GUÐMUNDUR Gíslason, vélstjóri, [[Hásteinsvegur|Hásteinsvegi]] 36, var fæddur í Vestmannaeyjum 2. nóv. 1942. Voru foreldrar hans Gísli Gíslason, skipasmiður þar og kona hans, [[Ásdís Guðmundsdóttir (Héðinshöfða)|Ásdís Guðmundsdóttir]]. Guðmundur lauk vélstjóraprófi 1964. Var hann síðan vélstjóri á nokkrum bátum, en þó flest árin hjá Grétari Skaftasyni.<br>
Einn vina hans skirfar um hann á þessa lund: „Ég kynntist „Gvendi Gísla“, eins og hann var alltaf kallaður okkar á milli, í Mjólkurbúi Flóamanna á Selfossi.<br>
Hann vann þar í þrjú sumur, og urðum við góðir vinir og félagar.<br>
Hann gat sér góðan orðstír á vinnustað og eins þar fyrir utan, fyrir iðjusemi og dugnað, enda mikill afkastamaður. Bar verkstjóri hans hann lofi fyrir það, hversu traustur og prúður hann var til allra starfa. Hafði jafnframt orð á því, að honum mundi ávallt standa vinna þar til boða.“<br>
Guðmundur var dulur á sínar innri tilfinningar og vildi lítið láta á sér bera, en gat samt verið spaugsamur og glettinn í hópi góðra félaga sinna.<br>
Ég minnist jafnan Guðmundar sem hins góða og trygga félaga, sem ávallt var hægt að treysta og leita til.<br>
Guð blessi minningu þína og félaga þinna, góði vinur.<br>
''Ágúst Morthens, Selfossi.''<br>
<big>[[Gunnlaugur Björnsson]] 2. vélstjóri</big><br>
''f. 13. janúar 1941 - d. 5. nóvember 1968''<br>
Gunnlaugur Elías Björnsson var fæddur í Vestmannaeyjum 13. janúar 1941, sonur hjónanna [[Guðbjörg Gunnlaugsdóttir, (Gjábakka)|Guðbjargar Gunnlaugsdóttur]] frá [[Gjábakki-vestri|Gjábakka]] og [[Björn Kristjánsson|Björns Kristjánssonar]] vélstjóra hér í bæ.<br>
Eins og Gunnlaugur átti ætt til, hneigðist hugur hans strax á unga aldri að sjónum, og byrjaði hann 16 ára gamall til sjós með [[Sigurður Þórðarson (Búastöðum)|Sigurði Þórðarsyni]] á [[Sæfari VE-104|Sæfara]]. - Síðan var Gunnlaugur lengi á [[Ófeigur|Ófeigi]] með [[Ólafur Sigurðsson (Skuld)|Ólafi Sigurðssyni]] frá [[Skuld]], einnig með móðurbræðrum sínum á [[Atli VE-14|Atla]] og [[Suðurey VE-20|Suðurey]], svo og [[Páll Ingibergsson|Páli Ingibergssyni]] á [[Reynir VE-15|Reyni]]. Allt voru þetta úrvalsskiprúm.<br>
Árið 1960 lauk Gunnlaugur vélstjóraprófi og nokkru síðar, árið 1962, hinu minna fiskimannaprófi. Var Gunnlaugur skipstjóri á m/b [[Svanur|Svan]], sem hann gerði út ásamt fleirum, árið 1965.<br>
Gunnlaugur var vinnugefinn tilfinningamaður, sem stundaði starf sitt af alvöru og festu.<br>
Hann var kvæntur [[Árný Kristinsdóttir|Árnýju Kristinsdóttur]] frá [[Norðurgarður|Norðurgarði]] og eignuðust þau 3 dætur, sem eru allar í bernsku.<br>
<big>[[Einar Þorfinnur Magnússon]], matsveinn</big><br>
''f. 27. júlí 1928 - d. 5.nóvember 1968''<br>
ElNAR Þorfinnur Magnússon var fæddur og uppalinn á Orustustöðum, Vestur-Skaftafellssýslu. — Var hann sonur hjónanna Sigurlaugar Pálsdóttur frá Hofi í Öræfum og Magnúsar Sigurðssonar frá Orustustöðum. Þau eignuðust 13 börn og var Einar uppalinn í stórum systkinahópi, og segir sig sjálft, að á þeim árum hefur verið þröngt í búi, en dugnaður og ósérhlífni bjargaði þar eins og víðar á þeim árum, og fljótt munu bornin hafa farið að hjálpa til.<br>
Einar var hvers manns hugljúfi, sem honum kynntist, og vildi öllum gott gera, enda sýndi hann það með framkomu sinni við sína nánustu. Má segja, að hann hafi fórnað ævi sinni fyrir skyldmenni sín, og hefur þessi fjölskylda nú um mjög sárt að binda, því það var óvenju góð samheldni og vinátta á milli hennar, og veit ég, að þau hugsa öll með hjartans þökk fyrir liðin ár og samverustundirnar og alla hjálpina, sem hann veitti þeim. Veit ég, að ég tala þar fyrir munn frændsystkinanna og allra vina, sem hann átti bæði í Skaftafellssýslu og annars staðar á landinu. Hann átti áreiðanlega marga vini, en enga óvini.<br>
Einar var einhleypur, en bjó með systur sinni að Auðbrekku 27, Kópavogi.<br>
''S. H.''<br>
<big>[[Einar Marvin Ólason|Marvin Einar Ólason]] háseti</big><br>
''f. 2. maí 1944 - d. 5. nóvember 1968''<br>
Hann var fæddur í Vestmannaeyjum 2. maí 1944, sonur hjónanna [[Jóna Gíslína Magnúsdóttir|Jónu Magnúsdóttur]] og [[Óli Jónsson (Hólmgarði)|Óla Jónssonar]] stýrimanns. Marvin hafði stundað sjóinn nokkuð. Hann var Ijúfur í lund og öllum góðviljaður. Marvin var í foreldrahúsum, ókvæntur og barnlaus.<br>
<big>[[Gunnar Björgvinsson]] háseti</big><br>
''f. 5. september 1950 - d. 5. nóvember 1968''<br>
Hann var fæddur í Vestmannaeyjum 5. september 1950, sonur hjónanna [[Ásta Finnbogadóttir|Ástu Finnbogadóttur]] frá Vallatúni og [[Björgvin Þórðarson|Björgvins Þórðarsonar]].<br>
Gunnar var yngstur þeirra, sem fórust, aðeins 18 ára gamall. Þetta var annað ár Gunnars til sjós. Hann var rólyndur piltur, sem hafði trausta og góða skaphöfn.<br>
<big>[[Tryggvi Gunnarsson]] háseti</big><br>
''f. 3. júli 1949 - d. 5. nóvember 1968''<br>
Tryggvi var fæddur í Vestmannaeyjum 3. júlí 1949, sonur hjónanna [[Aðalheiður Jónsdóttir|Aðalheiðar Jónsdóttur]] og [[Gunnar Ragnarsson|Gunnars Ragnarssonar]] á [[Kirkjubær|Kirkjubæ]].<br>
Hann missti föður sinn af slysförum á unga aldri og byrjaði unglingur að vinna. Þetta var annað haust Tryggva til sjós, og var hann líklegt sjómannsefni.<br>
<big>[[Hannes Andrésson]] háseti</big><br>
''f. 29. nóvember 1946 - d. 5. nóvember 1968''<br>
Hannes var fæddur í Vestmannaeyjum 29. nóvember 1946. Voru foreldrar hans hjónin [[Guðleif Vigfúsdóttir]] frá [[Holt|Holti]] og [[Andrés Hannesson]] vélstjóri og skipstjóri hér um árabil. Hannes byrjaði kornungur til sjós með föður sínum á m/b Val og var góður sjómaður og ósérhlíf-inn. Hafði hann mikinn áhuga á að fara í srýrimannaskóla og afla sér rértinda.
Sonarminning frá móður og föður
Sonur minn, ég sárt þín sakna. Sár er dagsins vökustund.
- Á morgni hverjum verða að vakna og vita að næ ei þinum fund.
- Hann - með Ijáinn beitta, bitra, birtist, — dagur varð að nótt, Sjðnum hvarfst þú, kæri sonur,
í kalda gröf — svo varð allt hljótt.
Ég minnist þín, er varstu í vöggu, hve vœnt mér þátti um brosið þitt,
- Sporin fyrstu. — Árin áfram einatt glöddu hjarta mitt.
Þú varðst áfram eftir heima, er œsku tóldust liðin ár.
- Mamrna og pabbi eru orðin ein. — Nú rikir hryggðin sár.
Við þökkum sonur ástúð alla, alla gleði og brosið þitt. Ég á helga hjartans minning, sem httggar sœrða geðið mitt. Samverunnar saúustunda sífellt geymist minning björt. Hún linar sviða innri unda — að ending hverfur nóttin svört.
Þökk sé Guði, er gaf þig sonur. -Hann gefi þrek á reynslustund. Hann gaf og tók, hans verði vilji. - Þig, vinur, fel hans kœrleiksmttnd. Sofðu rótt. í kaldri hvílu Kristur vakir yfir þér. — Góða nótt, unz Guð oss kallar að ganga í lífsins dýrð hjá sér.
(Björk)


{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}
{{Sjómannadagsblað Vestmannaeyja}}
Halla1
461

breyting

Sótt frá „http://heimaslod.is/index.php/Kerfissíða:MobileDiff/109343“

Leiðsagnarval