64.663
breytingar
„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1967/Gömlu skjöktbátarnir“: Munur á milli breytinga
Fara í flakk
Fara í leit
Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1967/Gömlu skjöktbátarnir (skoða efni)
Útgáfa síðunnar 19. desember 2015 kl. 11:20
, 19. desember 2015ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
| (2 millibreytingar ekki sýndar frá sama notandanum) | |||
| Lína 78: | Lína 78: | ||
<center>[[Mynd:Hrófin og Lækurinn..jpg|450px|center]]</center> | <center>[[Mynd:Hrófin og Lækurinn..jpg|450px|center]]</center> | ||
<center>''Hrófin og [[Lækurinn]] | <center>''Hrófin og [[Lækurinn]] | ||
''Myndin mun vera tekin um 1931. | ''Myndin mun vera tekin um 1931. | ||
''Á miðri myndinni | ''Á miðri myndinni sést vel skjöktbátur með „Jens-laginu“. | ||
<br> | <br> | ||
| Lína 144: | Lína 145: | ||
<br> | <br> | ||
<br> | <br> | ||
''Í uppsátrinu austan | ''Í uppsátrinu austan við Íshúsið vantar Víking í röð 7 eftir Gideon.'' | ||
<big><center>SANDAFERÐIR</center></big> | <big><center>SANDAFERÐIR</center></big> | ||
<center>[[Mynd:Lending við Sandinn.jpg|350px|center]]</center> | <center>[[Mynd:Lending við Sandinn.jpg|350px|center]]</center> | ||
| Lína 163: | Lína 165: | ||
Skjöktbátarnir voru alltaf dregnir á milli mótorbáts og sands með línubólfæri, sem var hnýtt í báða enda skjöktbátsins, svo að ekki þyrftu menn að fara á milli í þeim hverju sinni. Í sandferðum gerðust oft sögulegir atburðir, og voru þetta stundum svaðilfarir, sem verða sennilega aldrei skráðar, enda fáir nú til frásagnar, sem í þeim lentu. | Skjöktbátarnir voru alltaf dregnir á milli mótorbáts og sands með línubólfæri, sem var hnýtt í báða enda skjöktbátsins, svo að ekki þyrftu menn að fara á milli í þeim hverju sinni. Í sandferðum gerðust oft sögulegir atburðir, og voru þetta stundum svaðilfarir, sem verða sennilega aldrei skráðar, enda fáir nú til frásagnar, sem í þeim lentu. | ||
<center>[[Mynd:Skjöktbátur að róa inn Lækinn 1924..jpg|450px|center]]</center> | <center>[[Mynd:Skjöktbátur að róa inn Lækinn 1924..jpg|450px|center]]</center> | ||
<center>''Skjöktbátur að róa inn Lækinn 1924. </center> | <center>''Skjöktbátur að róa inn Lækinn 1924. </center> | ||
| Lína 191: | Lína 192: | ||
Oft og tíðum beið mesta erfiðið sjómannsins og það hættumesta, eftir að komið var að landi, en það var að leggja mótorbátnum við festar úti á [[ | Oft og tíðum beið mesta erfiðið sjómannsins og það hættumesta, eftir að komið var að landi, en það var að leggja mótorbátnum við festar úti á [[Botninn|Botni]], þegar komið var rok og svartamyrkur, en allir bátar og hafnarsvæðið óupplýst.<br> | ||
Hafnarfestarnar lágu á botni Hafnarinnar, og lágu mótorbátarnir fyrir keðjum, sem fest var með vissu millibili á hafnarfestarnar. Voru ból mótorbátanna keðja (botntaumur), sem fest var með sigurnagla í hafnarfestina, sem lá svo upp í mun stærri sigurnagla, þar sem fest var tveim keðjum, stjórnborðs- og bakborðshálsi (eða taumi), sem mótorbáturinn lá fyrir. Í endann á hálsunum var splæst 2ja til 3ja faðma tói. Var endi stjórnborðstaums bundinn í bólið eða uppihaldið, sem kallað var, og hélt það uppi botntauminum. Stjórnborðskeðjan var ætíð nokkru sverari en bakborðskeðjan. Þegar farið var frá bólinu, var uppihaldinu kastað lausu ofan í skjöktbátinn. Skjöktbáturinn lá fyrir bakborðsstraumi, og var bakborðshálsi brugðið um fremstu þóftu bátsins. Áður var hann dreginn gegnum fangalínuklampann, sem var svert tré frammi í stafni milli hástokka. Þess var alltaf gætt, að keðjan væri komin inn úr klampagatinu og vel inn í skjöktbátinn, áður en bundið var um þóftuna. Venjulega voru árarnar bundnar niður með taumendanum.<br> | Hafnarfestarnar lágu á botni Hafnarinnar, og lágu mótorbátarnir fyrir keðjum, sem fest var með vissu millibili á hafnarfestarnar. Voru ból mótorbátanna keðja (botntaumur), sem fest var með sigurnagla í hafnarfestina, sem lá svo upp í mun stærri sigurnagla, þar sem fest var tveim keðjum, stjórnborðs- og bakborðshálsi (eða taumi), sem mótorbáturinn lá fyrir. Í endann á hálsunum var splæst 2ja til 3ja faðma tói. Var endi stjórnborðstaums bundinn í bólið eða uppihaldið, sem kallað var, og hélt það uppi botntauminum. Stjórnborðskeðjan var ætíð nokkru sverari en bakborðskeðjan. Þegar farið var frá bólinu, var uppihaldinu kastað lausu ofan í skjöktbátinn. Skjöktbáturinn lá fyrir bakborðsstraumi, og var bakborðshálsi brugðið um fremstu þóftu bátsins. Áður var hann dreginn gegnum fangalínuklampann, sem var svert tré frammi í stafni milli hástokka. Þess var alltaf gætt, að keðjan væri komin inn úr klampagatinu og vel inn í skjöktbátinn, áður en bundið var um þóftuna. Venjulega voru árarnar bundnar niður með taumendanum.<br> | ||
Áður en hafnargarðarnir voru fullgerðir, og aðrar hafnarbætur, eins og nýjar bryggjur og dýpkun hafnarinnar, var óunnið verk, þurfti bæði útsjón og fyrirhyggju hjá formanninum að leggja rétt að bólinu í sjógangi og svartamyrkri, því að oft vildi skjöktbátana fylla, þegar veður versnaði, og möruðu þeir þá í kafi á festunum. Þurfti samstillt átak og örugg handtök allra skipverja til að ná uppihaldinu (belg eða spýtu), um leið og mótorbátnum var lagt að bólinu.<br> | Áður en hafnargarðarnir voru fullgerðir, og aðrar hafnarbætur, eins og nýjar bryggjur og dýpkun hafnarinnar, var óunnið verk, þurfti bæði útsjón og fyrirhyggju hjá formanninum að leggja rétt að bólinu í sjógangi og svartamyrkri, því að oft vildi skjöktbátana fylla, þegar veður versnaði, og möruðu þeir þá í kafi á festunum. Þurfti samstillt átak og örugg handtök allra skipverja til að ná uppihaldinu (belg eða spýtu), um leið og mótorbátnum var lagt að bólinu.<br> | ||