„Elliðaey“: Munur á milli breytinga

Á árunum 2000-2001 var reist lítið hús vestan við bólið sem hýsir gufubað Elliðaeyjafélagsins.

Farið var með m/b Lat, VE 10 skipstjóri að sjálfsögðu Sigurður Sigurðsson ( Diddi frá Svanhóli), eigandi bátsins og formaður Ellireyjafélagsins.

Þegar komið var út fyrir hafnargarða, var haldið laust sunnan við Ellireyjartanga, sem er syðsti oddi á eynni. Þegar komið er fyrir tangana, er haldið í norður, austan við Suður-og Norður-Búr vegna þess, að norðan við Búrið er stór blindflúð, sem er að vísu upp úr á fjöru, en sést ekki á flóði nema í brimi. Þessi flúð er hið eina, sem forðast þarf,þegar sjóleiðin er farin kringum Ellirey.  Þá er haldið vestur,sunnan við mjög stóran klettadrang eða sker, sem heitir Hlein, og myndar hún mjótt sund við eyna.

Um það bil fyrir miðri flánni er kór, sem kallaður er lundakór.  Þar var báturinn, sem sótti lundann, alltaf afgreiddur áður fyrr, og hefur kórinn sennnilega fengið nafn af því.  Nú er þessi staður ekki notaður nema um fjöru,enda er um flóð mjög gott að afgreiða bát norður á nefinu og mun styttri burður, ef um flutning er að ræða. Af nefinu er haldið upp í rétt, þar sem leiðinni er skipt, hvort sem borið er upp eða niður, og hefur svo verið í langan tíma.  Áður en réttin var flutt, en það mun hafa verið um 1925, var þessi staður kallaður Skarð.  Réttin var áður við Suður-Búr, en vetrarsjórinn jafnaði hana vanalega við jörðu.[[Mynd:Ellidaey_austurfla.JPG||thumb|left|Elliðaey]]

Þá er að ganga sólarsinnis með brúnum.  Þegar komið er um 80 metra suður af réttinni,myndast dálítið nef.  Þar er Norður-staðurinn á hamrinum, áttin rétt austan við Bjarnarey.  Þetta var mjög góður staður, áður en réttin var flutt.  Áfram er haldið.  Uppi af miðri Austururð er stór steinn, sem er laus við bergið að ofanverðu, en hefur aðeins setu að neðan, svo að maður skilur ekki, að hann skulu ekki hafa hrapað niður.  Þessi staður er nefndur "við körtuna".  Áttin er suðaustankaldi.

Héðan er haldið í suður eftir hamri, sem nær suður að suður-Búrum og heitir Réttarhamar.  Undir honum er urð, sem heitir Réttarurð.  Nöfnin eru sennilega frá þeim tíma, er réttin var syðst í urðinni vestan við Suður-Búr, enda stutt að ná í grjót í urðina.  Á réttarhamrinum er enginn lundastaður nema syðst, þar sem myndast smánef.  Var stundum setið þar í sunnan-suðaustangolu, en veiði var aldrei mikil.

Á Suður-Búrum eru tveir staðir.  Uppi á há Búrum er smáhaus, og niður undan honum er flá, sem setið var á og háfurinn lá eftir.  Þarna veiddist oft sæmilega vel.  Áttin er suðaustankaldi.  Hinn staðurinn er neðst norðan megin.  Þar er smápallur, sem setið er á, horft er í vestur, en háfurinn liggur í norður.  Þarna veiddist aldrei mikið.  Áttin er suðaustangola.  Suður-Búrum hallar frá austri til vesturs.  Að vestan er grasi gróin brekka, sem heitir Búrabrekka.  Svo er önnur brekka, sem hallar frá vestri til austurs.  Er þetta mikið flæmi, sem nær frá Hólum eða Hausum, sem er upp af Hrafnajaðri, og upp að Stóra-Bunka og alla leið að suðurbrún.  Þetta heitir Langihryggur.  Þar sem þessar brekkur mætast, myndast skarð.  Var oft setið syðst í skarðinu, þrír að austan og tveir að vestan.  Þarna veiddist aldrei mikið.  Fuglinn hætti svo fljótt að fljúga.  Áttin suðaustangola.

Á Norður-Búrum er enginn lundastaður, enda er gróður enginn.  Að austan er þverhnípt strandberg, og verpir þar nokkuð mikið af svartfugli.  Að vestan er hallandi brekka alla leið niður að Réttarurð.  Er hallinn sennilega um 45 gráður, en þó sæmilega gengur.  Efni bergsins er móberg.