„Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 1971/ Minning látinna“: Munur á milli breytinga

<big><big><center>'''Minning látinna'''</center></big></big><br><br>

Með fáeinum línum og mynd minnist Sjómannadagsblað Vestmannaeyja að venju horfinna félaga og athafnamanna í sjávarútvegi Eyjamanna.<br>

Liðna vetrarvertið urðu ekki sjóslys við Vestmannaeyjar, en hörmulegt slys varð hér í höfninni 25. marz, er ungur sjómaður, Kristinn Eiríkur Þorbergsson úr Kópavogi, fór í spil við löndun og beið þegar bana.<br>

Í aprilmánuði urðu hörmuleg sjóslys og skipsskaðar. Miðvikudaginn 7. apríl sökk vélbáturinn Andri frá Keflavik skyndilega út af Garðsskaga og drukknuðu með bátnum 3 ungir menn.<br>

Laugardaginn 17. apríl varð svo eitt með átakanlegri sjóslysum siðari ára, er vélbáturinn Sigurfari frá Hornafirði fékk á sig brotsjó í innsiglingunni inn Hornafjarðarós og fórst þar með átta skipverjum.<br>

Gerðist þetta við bœjardyr Hornfirðinga og fyrir augum allra. En ekkert var hægt að aðhafast vegna brotsjóa. Aðeins tókst að bjarga 2 mönnum.<br>

Samtals hafa 23 sjómenn drukknað frd síðasta Sjómannadegi; 21 við Íslands strendur, en 2 erlendis.

Á Sjómannadegi minnast allir landsmenn þessara manna, sem féllu mitt í önn dagsins; flestir voru þeir ungir menn í blóma lífsins.<br>

Við sendum öllum ástvinum þeirra innilegar samúðarkveðjur.<br>

Þáttur sjómanna í Vestmannaeyjum hefur að mestu hvílt á Eyjólfi Gislasyni fyrrum skipstjóra Bessastöðum.<br>

Ritstj.<br>

Eins og algengast var á þeim árum, varð Valgerður, móðir Eymundar, að hætta búskap, þegar hún varð ekkja; börnin voru fjögur. Eymundur fylgdi móður sinni, sem fór vinnukona að Skógum, til Guðmundar Bárðarsonar, og þar ólst hann upp. Hann fór snemma að vinna margþætt störf og byrjaði ungur sjóróðra. Hingað til Eyja kom hann til vers rúmlega tvítugur og var hér sjómaður um fjölda ára. Lengst var hann á Maggý, með Guðna Grímssyni, 10-12 ár, en hætti þá sjómennsku og gerðist starfsmaður við fiskvinnslu hjá Ísfélagi Vestmannaeyja. Þar vann hann í fleiri ár, unz hann varð að hætta þar störfum sökum vanheilsu fyrir 5 árum.<br>

Til Vestmannaeyja fluttist Eymundur alkominn 1926. Hann var kvæntur Þóru Þórarinsdóttur frá Seyðisfirði. Hún lézt af slysförum í Reykjavík 6. janúar 1971. Þau hjón eignuðust tvær dætur.<br>

Eymundur varð bráðkvaddur að heimili sínu 26. maí 1970.<br><br>

Eiríkur Jónsson, Hásteinsvegi 4l<br>

f. 17. des. 1894 - d. 30. júní 1970<br>

HANN var fæddur að Sómastaðagerði, Reyðarfirði, 17. desember 1894.<br>

Eiríkur byrjaði mjög ungur sjómennsku, því að innan fermingaraldurs fór hann að róa með föður síniun á árabát innan fjarðar. Fram til 18 ára aldurs réri Eiríkur á árabátum og varð formaður á þeim, þegar hann hafði þroska til. Eftir það fer hann á mótorbáta og gerðist þá fljótlega mótoristi á þeim.<br>

Til Vestmannaeyja kom Eiríkur fyrst á vertíð 1918 og flutti hingað alkominn stuttu síðar og var sjómaður hér yfir 30 ár.<br>

Vertíðina 1925 byrjaði Eiríkur formennsku hér á Óskari II Ve 185 og var með hann þá einu vertíð. Þar næst er hann tvær vertíðir með Njörð Ve 220. Hætti þá formennsku á vetrarvertíðum og gerðist aftur vélamaður, lengst af á Gissuri hvíta og Pipp. Í nokkur ár var Eiríkur formaður á mb Helgu Ve 180, sem þá var notuð sem dráttarbátur til að draga uppskipunarbátana á milli skips og bryggju, þegar flestöll póst- og flutningaskip voru fermd og affermd úti á Vík, oft við erfiðar aðstæður í misjöfnum veðrum, um nætur sem daga. Þetta starf útheimti mikla árverkni og aðgætni, en allt fórst honum þetta prýðilega. Hafði líka ávallt vana og ábyggilega menn í bátunum, sem kunnu vel til verka.<br>

Þegar Eiríkur hætti á sjónum, varð hann húsvörður í Verkamannaskýlinu á Básaskersbryggjunni. Rækti hann það starf af skyldurækni og áhuga. Fylgdist hann vel með bátaflotanum á sjónum, með því að hafa úrvarpstækið ávallt stillt á bátabylgjuna. Þá vissi hann einnig, hvaða bátar voru komnir og ókomnir í höfn í slæmum veðrum og um aflabrögðin yfirleitt daglega. Það voru því margir, sem hringdu í Skýlið til Eiríks til að fá fréttir af sjónum, sem hann leysti greiðlega úr.<br>

Um fleiri ár rækti hann þessa þjónustu og á þeim árum þekktu allir sjómenn og Eyjabúar hann undir nafninu, Eiríkur í Skýlinu. Hann lét af þessu starfi sökum vanheilsu.<br>

Hann var tvíkvæntur, fyrri kona hans var Guðrún Steinsdóttir, Ingólfshvoli, Vestmannaeyjum. Hana missti hann eftir stutta sambúð. Þau áttu einn son.<br>

Síðari kona hans er Ingunn Júlíusdóttir. Þau eignuðust tvær dætur.<br>

Eiríkur lézt 30. júní 1970.<br>