Úr fórum Árna Árnasonar. Verk annarra/Vísur eftir Ólaf Magnússon í Nýborg
- Hjá bátnum fljóta boðaföll
- brims í róti er fleirra.
- Höppin fljóta áfram öll,
- en ýmsir njóta þeirra.
- ★
- Margoft hreppa menn á sjó
- mjög óheppið veður.
- Ég vil kreppast inni í kró
- upp, þá „sleppan“ veður.
- (Sleppan, þ.e. grásleppan)
- ★
- Sumir dúða sig af því
- í sæld og skrúði baða,
- en ég er lúða lörfum í
- og læt með súðum vaða.
- ★
- Gekk ég móa grænum á,
- gleðin bjó þar staka.
- Ungan spóa eg þar sá
- yfir lóu vaka.
- ★
- Senn eru komin signuð jól,
- sólin fer að hækka.
- Skín glatt ljós um skatna ból,
- skuggunum tekur að fækka.
- ★
- Pían kokka puntaða
- pilt vill lokka án trega.
- Honum smokka hárauða
- hún gaf þokkalega.
- ★
- Strengir hvína á stormi hátt,
- strákar engu kvíða.
- Nú mun koma byrinn brátt,
- þá bátinn látum skríða.
- ★
- Til glötunar er gatan breið,
- þó garpar hana labbi.
- En mætast þar á miðri leið
- marflóin og krabbi.
- ★
- (Öfugmælavísa)
- „Skellir“ ei er skógalaus,
- skatnar trúi ég úr honum steli.
- Eggvarp nóg er í honum „Hnaus“,
- ætla ég í „Lat“ þeir hafi í seli.
- ★
- Hingað ég gekk í húmi nætur
- húsinu þessu stóra frá.
- Þá virtist mér eins og söngur sætur
- sunginn vera þar austur frá.
- Undir mig fótum betri brá
- blessaðar snótir til að sjá.
- ★
- Í kvöld vil ég mína kærustu hitta,
- í kvöld skal ég reyna að skemmta mér vel,
- í kvöld skal ég dansa og stundirnar stytta,
- staupinu klingja við brennivínspel.
- ★
Ólafur var um tíma til heimilis í „Garðinum“ hjá forstjóra Bryde verslunarinnar og þótti honu kosturinn (fæðið) eins og hann sjálfur sagði, ekki sem bestur. Lýsir hann kostinum í eftirfarandi vísum:
- 1. Sé nú ekki soðningin
- senn hvað líður búin,
- verð ég þá sem andskotinn
- á aðra vegu snúinn.
- ★
- 2. Soðningin er síávallt
- sultarsmá að vana,
- þar um bætir kaffið kalt,
- sem kemur á eftir hana.
Til hákarla fór Ólafur oft og gerði á margar smellnar vísur, sem mér enn hefir ei tekist að hafa upp á, utan þessum tveimur eftirfarandi. Voru þeir þá til hákarla, en gekk veiðin illa þar sem þeir lágu við færin.
- 1. Hákarls greyið heyrðu mér,
- hérna niðri sértu.
- Matinn teygi ég móti þér,
- mikið feginn vertu.
- 2. Hákarlinn er hvergi til,
- helst er á að geta,
- ekki vill hann úldinn sel
- okkur hjá að éta.
- ★
- Afbragð manna er ég hreint
- og innundir hjá sprundum.
- Góðgerðunum get ei leynt,
- en grobba af þeim stundum.
- Eg á allan Eystra-klett
- og ótal marga sauði.
- Ruplað hef ég rangt og rétt
- öllum mínum auði.
- (ort fyrir munn Sig. Sveinssonar)
- ★
- Allt er heimsins eftirlæti
- áþekkt bláum vatnastraum,
- svo og líður líf með kæti
- lifandi í heimsins glaum.
- Gef oss, drottinn guð almæti,
- glöggt að sjá, hve tíð er naum.