Blik 1978/Lundaveiðar (kvæði)

ÁRNI ÁRNASON, símritari

(Ágrip af ævi þessa mœta Vestmannaeyings var birt í Bliki árið 1965.)

Er lagt skal upp til „Lunda“

í langa veiðiför

og fögnuð frelsisstunda

er fleyi ýtt úr vör.

Því úti-lífið lokkar

þá ljómar ey og bær

en innst í hugum okkar

er endurminning kær.

Háfur til handar

hafinn er fljótt.

Árgolan andar,

útrunnin nótt.

En kátt er oft í kofa

um kvöld við sólarlag

og senn er mál að sofa

unz sól rís næsta dag.

Þá streymir hlýja um hjarta

við hægan öldunið,

er haf og himinn skarta

í hljóðum næturfrið.

Hér valdi virta „staði“

hin vaska fjalla sveit

er fuglinn ferðaglaði

hóf för í sílisleit.

Tveir hnoðrar heima bíða

í holu af fornri gerð

unz fiskinn silfur fríða

þeir fá í morgunverð.

Þó lognið riti rúnir

á reidda mararsæng

er blær við efstu brúnir,

sem betur lyftir væng.

Hér finnst þeim létt að fljúga

— en frelsis vonin sveik —

Þeir kurra dátt sem dúfa

við dauða í næsta leik.

Vindbára vék sér

vestur um land.

Lognaldan lék sér

við Landeyjasand.