Blik 1937, 2. tbl./Ein hjørð, einn hirðir

EIN HJØRÐ, EINN HIRÐIR.

Einhverju sinni flutti prestur búferlum af Vesturlandi á Austurland. Brátt boðar hann sína fyrstu messu í sókninni og fólkið flykkist til kirkjunnar.
Að lokinni messu streymir fólkið út úr kirkjunni, nema tvær rosknar konur, sem eftir sitja á aftasta bekk. Þá ávarpar önnur hina og segir: „Hvernig þótti þér að heyra til nýja prestsins, heillin ?“ „Ó blessuð spurðu mig ekki að því, þú hefir langt um meira vit á því en ég.“ Þetta þótti hinni gott að vera álitin svona vitur. Fer hún nú ofan í pilsvasa sinn, dregur upp tóbakskylli mikinn og tekur hraustlega í nefið. Rær hún sér síðan í sæti og segir; „Ég hefi nú átt heima hér í sókninni í sex prestatíðir og enginn þeirra hefir stagast á því í stólnum fyr, að hér skyldi verða ein hjörð og einn hirðir, og ef það verður nokkurntíma, ætla ég rétt að segja það, að þá verður einhver svangur í dalnum þeim arna; því enn í dag er hjörð á hverjum bæ og hirðir líka og enginn þykist of vel mettur. Vona ég, að ég þurfi ekki að lifa það, og mig langar heldur ekki til þess.“ Í því tók hún aftur rösklega í nefið, sneri fyrir kyllinn og snaraðist út úr kirkjunni í fússi.

E.Á. 1. b.

                          ——————————————————

Ábyrg ritstjórn:

Stjórn Málfundafélags Gagnfræðaskólans í Vestmannaeyjum.

Eyjaprentsmiðjan h.f.