Blik 1980/Tvær rímur

Tvær Rímur

(Sigurður Magnússon fyrrv. verkstjóri frá Sólvangi í Eyjum er hagyrðingur góður eins og faðir hans var, og e.t.v. skáld eins og hann.
Magnús faðir Sigurðar var formaður á vélbátnum Pip VE 1, sem hann átti að 1/3. Með honum réri kunnur sjómaður í Eyjum, Ingvar Jónsson frá Mandal við Njarðarstíg. Hann þótti traustur maður og kappi mikill, þegar svo bar undir, en átti það til að vera all-sérkenni­legur í háttum stundum. Sigurður Magnússon frá Sólvangi réri með föður sínum á v/b Pip, þá ungur að aldri. Þá kynntist hann Ingvari sjómanni, sem varð Sigurði eftirminni­legur, þegar hann eltist og Ingvar hetja var fallinn frá. Þá varð hann einskonar þjóðsagnapersóna.
Sigurður hefur ort rímur um Ingvar sjómann og lyft honum þar með í æðra veldi, ef svo má að orði komast. Ingvar heitinn stundaði sjó á Austfjörðum um eitt skeið. Enn búa margir í Eyjum, sem muna sjóhetju þessa. Þ.Þ.V.)

Ingvars ríma Jónssonar frá Mandal

Til aflafanga lagði lið,

leið frá hlein og sandi.

Fengsæl reyndust fiskimið

fyrir Austurlandi.

Sægarparnir sunnanlands

sóttu á miðin austur.

Síðan býr í minni manns

margur drengur hraustur.

Ingvar Jónsson austur fór,

afls við raunir kenndur.

Yndi hans var úfinn sjór.­

oft í reiðann sendur.

Hafði á engu handaskol,

heljarmennið snjalla,

rómað var hans þrek og þol

þar um fjörðu alla.

Leysti marga þunga braut

þols af jötunmóði.

Sagaði tré og svæfði naut,

sveðju- á -eggjar glóði.

Þekktu allir hreysti hans,

hörku- og snillitökin.

Afreksmennin austanlands

áttu ei knárri tökin.

Átti byr á ástarbraut,

undi dátt hjá fljóði;

ungra meyja hylli hlaut

heilladrengurinn góði.

Hýrnaði kappans hugur stór,

heilluðu svanna fundir.

Alltaf vel með „fleyga“ fór

fjörs um ævistundir.

Sigldi frár um fiskimið,

fjörgaði ári skriðinn;

sextíu ár hann undi við

úthafs báru niðinn.

„Það er Gíbraltar í honum“

(Þetta var einskonar orðtak aldursforsetans okkar á v/b Pip VE 1, Ingvars í Mandal, þegar honum leizt ekki alls kostar vel á eitthvað. Hann var langelztur okkar, sem rérum á v/b Pip vertíðina 1932. Þá var hann búinn að stunda sjó um tugi ára bæði á Austfjörðum og í Vestmannaeyjum. Ingvar átti það til að vera gamansamur og sagði þá af sér ýmsar sögur, sem aðeins áttu að vera til skemmtunar. Ein þeirra var Spánarförin mikla. „Þá var Gíbraltar í honum“. S.M.)

Spánarförin mikla

Sigldi heims um höfin breið,

hagaði seglum þöndum.

Greiðan löginn skipið skreið,

skalf og hrykkti í böndum.

Um nóttu dimma brast á byl,

brims á hafí þungu;

hvergi glórði handaskil,

heljaröflin sungu.

Skipið undir lögum lá,-

ljókkaði ævintýrið,-

Ingvar um sig böndum brá

og bjóst að taka stýrið.

Hratt á faldi Ægis óð,

öslaði stefnu rétta.

Gíbraltar fyrir stafni stóð,

ströndin hárra kletta.

Í átján stundir gaf ei grið

glíma lífs og dauða.

Stóð hann bundinn stýrið við

í stormi lífs og nauða.

Í gegnum sundið fleytan fór

föðmuð dætrum Ránar;

ógnarvættir æptu í kór

undan ströndum Spánar.

Rénaði aldan heljar há,

háska létti vöndum.

Gegnum sortann birtu brá

bjarma lífs frá ströndum.

Veltibrim á rastarreit

rumdi á fjörusandi;

vaskra drengja valin sveit

varðist öllu grandi.

Höfðu ferðast djarft um dröfn

dauðans ógnum móti;

sigldu skipi heilu í höfn

hafs úr ðlduróti.

Ingvar Jónsson fræga för

fór til stranda Spánar.

Skip úr háska höndin snör

hreif úr greipum Ránar.