Mynd:Blik 1967 146.jpg

Sophus Aagaard, lögreglustjóri í Odense.

Hann fæddist í Nöjsomhed í Eyjum (sjá Blik 1960) 20. jún 1876. Ólst upp í Vestmannaeyjum til fermingaraldurs. Gekk í Latínuskólann (Menntaskól¬ann) í Reykjavík veturinn 1890-1891. Lartk stúdentspró f i við Menntaskólann í Ripum í Danmörku 1896, cand. phil. 1897 og cand. jur. 14. febr. 1903. Sama ár var Sophus settur bæjarfógetafulltrúi í Skive. Áríð 1919, 1. okt., var Sophus Aag¬aard skipaður lögreglustjóri í Odense¬héraði. Sophus Aagaard kvæntist 4. apríl 19Q4 Johanne Lauridsen, dóttur N. A. Lauridsen yfirkennara í Nordby á Fanö. Sophus Aagaard var 14 ára gamall, þegar móðir hans fluttist me5 þá bræá¬

ur til Reykjavíkur til Pess að greiða þeim aðgang að skólum. Að sjálfsögðu gekk Sophus hér í barnaskólann og lauk hér barnaskólanámi. En jafnframt því að ganga í barnaskólann kenndi Arni Fil¬ippusson í Ásgárði drengnum heima og bjó hann sérstaklega undir menntaskóla¬námið. Tugir ára liðu. Í júlí-mánuði árið 1931 steig hér á land í Eyjum dönsk stúlka. Ellen Aag¬aard kvaðst hún heita og var dóttir Aagaards lögreglustjóra í Odense. Hún var að vitja bernsku- og æskuslóða föð¬ur sins. Ellen Aagaard dvaldist hér um skein og heimsótti ýmsar fjölskyldur, sem Aagaards-fjölskyldan hafði verið kunnug og handgengin, begar sýslu¬mannshjónin áttu hér heima. Metal þeirra f jölskyldna voru hjónin í Ásgerði Arni Filippusson og Gíslína Jónsdóttir. Hinn 13. marz árið eftir (1932) skrifaði Sophus Aagaard lögreglustjóri Árna Filippussyni hlýlegt og vinsamlegt bréf. Hann ávarpaði Árna: ,,Min kære gamle Lærer". Síðan þakkar hann Árna og f jölskyldu ban f yrir hlýlegar móttök¬ur veittar dótturinni. Svo segir lögreglu¬stjórinn: ,Næst hinni dugmiklu móður minni, sem lézt 1929,d ég yður mest að þakka þá undirstöðuþekkingu, sem mér var nauðsynleg til framhaldsnáms, em¬bættispró f s og f rama". A öðrum stag (í grein um bygg(I og líf í Eyjum á uppvaxtarárum ban) segir þessi íslenzki Dani: Danmörk er land feðra minna, en island er fæðingar¬land mitt, og römm er sú taug, sem tengir mig bernskulandinu, Par sem ég lifði hamingjusömu lífi. Mér er það á¬nægja og gleði að vera þannig bundinn þessum löndum. Bæði þjóðernin eiga tök í mér og hafa mótað mig og markað, svo að ég er hvorki hreinræktaður Dani né Íslendingur. Pess vegna kalla Danir mig Íslending og hið gagnstæða mundi ég versa álitinn Par heima. Pannig telur hvorug þjóðin sig eiga mig.

Mynd þessi birtist í blik árið 1967 af blaðsíðu 146 í greininni: Aagardshjónin í Vestmannaeyjum