Oddgeir Kristjánsson
Oddgeir Kristjánsson er fæddur í Vestmannaeyjum 16. nóvember árið 1911, dáinn 18. febrúar 1966, aðeins 54 ára að aldri. Oddgeir vann við verslunarstörf í Vestmannaeyjum ásamt því að vera forstjóri Bifreiðastöðvar Vestmannaeyja til ársins 1940. Þá snéri hann sér að söng- og tónlistarkennslu við Barnaskóla Vestmannaeyja, þar starfaði hann til æviloka. Ásamt framangreindu var Oddgeir stjórnandi Lúðrasveitar Vestmannaeyja frá stofnun (1939) og þar til hann lést jafnframt því að vera eitt af höfuðskáldum Vestmannaeyja ásamt Lofti Guðmundssyni, Ása í Bæ og Árna úr Eyjum. Mörg af fallegustu lögum Eyjanna hafa orðið til á nótnaborði Oddgeirs og nægir þar að nefna perlu eins og „Ég veit þú kemur“. Oddgeir samdi fyrsta þjóðhátíðarlag Vestmannaeyja, lagið „Setjumst hér að sumbli“ árið 1933. Síðustu tónleikarnir sem Oddgeir stjórnaði Lúðrasveit Vestmannaeyja voru haldnir í Landakirkju sunnudaginn 2. janúar árið 1966. Oddgeir lést síðan rúmum mánuði síðar, við tónlistarkennslu 18. febrúar.
Á barnsaldri hneigðist hugur Oddgeirs til tónlistar og á þrettánda ári var hann farinn að leika á trompet í lúðrasveit í Eyjum.
Tónlistarmaður
Fyrir hvatningu góðra manna fór Oddgeir til Reykjavíkur í fiðlunám til Þórarins Guðmundssonar. Það stóð þó aðeins í einn vetur því heimskreppan skall á og lokaði leiðum. Veturinn 1944-45 var hann við tónfræðinám hjá Róbert A. Ottóssyni. Það varð honum drjúgt veganesti.
Tónskáld
Oddgeir samdi þegar á unga aldri lög sem hafa verið vinsæl með þjóðinni, en mörg laga hans voru fyrst kynnt á Þjóðhátíð Vestmannaeyja. Oddgeir fékk til liðs við sig snjalla textahöfunda, vini sína Árna úr Eyjum og Ása í Bæ auk Lofts Guðmundssonar, en einnig samdi Oddgeir lög við ljóð annarra skálda.
Dæmi um ógleymanleg lög eftir Oddgeir eru Vor við sæinn, Gamla gatan, Ég veit þú kemur, Ágústnótt, Ship ohoj og Sólbrúnir vangar
Drifkraftur í tónlistarlífið
Um áratuga skeið var Oddgeir drifkraftur í tónlistarlífi Vestmannaeyinga. Hann var einn af forgöngumönnum um stofnun Lúðrasveitar Vestmannaeyinga og stjórnandi hennar til dauðadags. Síðustu tíu ár ævinnar var hann tónmenntakennari í Barnaskóla Vestmannaeyja. Það gaf honum tækifæri til að örva söng og gleði sem Eyjamönnum er í blóð borin.