Bókasafn Vestmannaeyja

Sundlaugin stóð við Bakkastíg á Miðhúsatúni en fór undir hraun árið 1973.== Erfiðleikar og batnandi hagur== Árið 1918 fengu Vestmannaeyingar kaupstaðarréttindi og við það varð sýslubókasafnið að Bæjarbókasafni. Vegna lélegs húsnæðis drógust útlán saman og margar merkar bækur voru með þykkt myglulag og því nánast ónýtar. Safnið var endurreist á árinu 1924 að tilstuðlan Hallgríms Jónassonar kennara, en hann skrifaði grein í bæjarblaðið Skjöld og hvatti eindregið til opnunar. Kreppuárin komu harkalega niður á safninu því fjármagn drógst saman bæði frá bæjarsjóði og ríki. Á samdráttartímum, leitar almenningur í afþreyingu og þá aukast útlán á bókasöfnum, enda varð reyndin þannig þá. En bókaeign safnsins var einungis 2.200 bindi og þeir lánþegar sem höfðu verið lengi í safninu fundu lítið sem ekkert við sitt hæfi. Sá yfirmaður sem starfað hefur lengst við safnið er Haraldur Guðnason. Hann hóf starf árið 1949 og hann hætti árið 1978. Þegar hann tók við safninu var bókaeignin 3000 bindi. Haraldur var mikil driffjöður fyrir safnið, hann kom á ýmsum breytingum sem eru enn í fullu gildi. Aðalbaráttumál hans var að koma ört stækkandi safni í viðunandi húsnæði og árið 1977 flutti safnið í nýbyggt húsnæði Safnahúss, sem hýsir Bókasafn, Byggðasafn, Listasafn, Ljósmyndasafn og Héraðsskjalasafn.

Þegar gosið hófst 23. janúar 1973 var safnið staðsett að Formannabraut 4, öðru nafni Kuði. Bókasafn Vestmannaeyja opnaði aftur í júlí 1973.