Sjómannadagsblað Vestmannaeyja 2005/Grandakaffi selur Sjómannadagsblað Vm.

SIGMAR ÞÓR SVEINB.TÖRNSSON

Grandakaffí selur Sjómannadagsblað Vm.

G randakaffi við Grandagarð er einn af þeim stöðum sem selt hafa Sjómannadagsblað Vest-mannaeyja í fjöldamörg ár með góðum árangri. Grandakaffi er veit-ingastaður sem selur góðan mat, ekki er hægt annað en að nefna sérstaklega hina frægu kjötsúpu sem þar er á boðstólum og þar er boðið upp á indælis kaffi, brauð og margt annað sem selt er á góðum veitingastöðum og sjoppum. Þarna geta menn lesið nýj-ustu dagblöðin og oftast lendir maður í góðu spjalli um þau mál sem maður hefur áhuga á. Þeir, sem einkum versla við Grandakaffi, eru sjó-menn, útgerðarmenn, löndunargengi og þeir sem vinna við viðgerðir og hin ýmsu viðhalds- og þjónustustörf við höfnina og einnig nágrannar og leigubflstjórar. Margt af þessu fólki er í fæði á staðnum og þeir sem ég hef rætt við eru ánægðir bæði með þjónustu og mat. Það er einhver Iéttleiki yfir staðnum svo að manni líður vel að vera þar. Það er þess vegna, held ég, sem menn koma aftur og aftur. Grandakaffi var stofnað 25. mars 1984 og er því orðið rúmlega 20 ára. Áður en Grandakaffi varð til, var þarna rekið baðhús sem Iagt var niður eftír að skipin stækkuðu og betur var búið að sjómönnum um borð. Hjónin Sigurður Rúnar Gíslason og Asdís Einarsdóttir reka Grandakaffi og eru jafnframt stofnendur og eigendur. Rúnar, sem er rafvirki, á ætt sína að rekja til Vestmannaeyja. Foreldrar hans eru Gísli Jóhann Sigurðsson rafvirki og kona hans Svana Eyjólfsdóttir. Frændfólk Sigurðar Rúnars er kennt við Vegamót og er Hjálmar Guðnason loftskeytamaður með meiru (Hjalli á Vegamótum) frændi hans. Faðir Sigurðar Rúnars, Gísli Jóhann Sigurðsson, dvaldi oft í Vestmannaeyjum á sumrin í æsku og þegar hann hafði aldur til, Iærði hann á árunum 1931 til 1937 rafvirkjun hjá frænda sínum Haraldi Eirfkssyni sem rak verkstæði og raftækjaverslun í Vestmannaeyjum í áratugi. Haraldur og Gísli voru systkinasynir en móðir Gísla, Hjálmrún Hjálmars-dóttir, var hálfsystir Eiríks Hjálmarssonar kennara á Vegamótum (d. 1931), sem kvæntur var Sigur-björgu Rannveigu Pétursdóttur (d. 1946). Gísli Jóhann vann einnig nokkrar vertíðir sem rafvirki í Eyjum hjá Haraldi Eírikssyni eftir að hann kláraði rafvirkjanámið. Eins og áður segir hefur Rúnar verið ótrúlega duglegur við að selja Sjómannadagsblað Vest-mannaeyja á Iiðnum árum. I Grandakaffi koma margir Eyjamenn og fólk sem hefur verið í Vestmannaeyjum á vertíðum hér áður fyrr. Ótrúlega margir halda tryggð við Eyjarnar vegna þess að þeir eiga þaðan góðar minn-ingar og margt af því fólki kaupir Sjómannadags-blaðið. Mér er minnistætt þegar ég eitt sinn kom inn á Grandakaffi að handrukka fyrir blaðið. Rúnar

var sjálfur ekki við, eins og reyndar oft áður, en Asdís kona hans var við afgreiðslu. Eg tók upp nótubókina og sýndi henni að ég hefði látið þau fá 40 blöð rétt fyrir Sjómannadag sem þau höfðu kvittað fyrir. Hún samþykkti það og spurði hvað hún ætti að borga mér. Ég spurði hana á móti hvort hún væri með einhver blöð sem hún vildi skila. „Nei," sagði hún, „það eru engin blöð eftir hér." „Þið eruð ótrúlega dugleg að sela blöðin," segi ég. „Já," segir Asdís, „ástæðan fyrir því að blöðin eru uppseld, er sú að Rúnar hljóp hér um allar bryggjur á Sjómannadaginn og seldi öll blöðin, þetta gerði hann þrátt fyrir að hér væri fullt af fóiki og nóg fyrir hann að gera við að afgreiða en í Grandakaffi er mikið að gera á Sjómannadaginn enda margt fólk við höfnina á þessum degi." Ég hafði á tilfinningunni að hún hefði kannski ekki alveg verið sátt við þetta framferði eigin-mannsins, enda var þetta ekki í eina skiptið sem hann fór með bunka af Sjómannadagsblöðum Vestmannaeyja til að selja á bryggjunni þegar mest var að gera, en Asdís brosti samt þegar hún sagði mér frá þessu. Þegar ég spurði Rúnar um þetta sagði hann hlæj-andi: „Eg var bara í uppvaskinu." Þessu samtali okkar Ásdísar lauk með því að ég spurði hvað þau tækju í sölulaun. „Við látum það ganga upp í auglýsinguna," sagði hún, en þau hjónin hafa einnig styrkt blaðið í mörg ár með auglýsingu. Eg var sáttur með þessi málalok og tók við greiðslunni, fékk mérkaffi og jólaköku og fór síðan út í sólskinið ánægður með viðskiptin við Granda-kaffi eins og ávallt áður. Sigmar Þór Sveinbjörnsson