Þorsteinn Jónsson (héraðslæknir)

Úr Heimaslóð, Sögusetri Vestmannaeyja
Útgáfa frá 17. febrúar 2013 kl. 17:55 eftir Viglundur (spjall | framlög) Útgáfa frá 17. febrúar 2013 kl. 17:55 eftir Viglundur (spjall | framlög)
Fara í flakk Fara í leit

Sjá aðgreiningarsíðuna fyrir aðra sem hafa borið nafnið „Þorsteinn Jónsson


Þorsteinn Jónsson, héraðslæknir og alþingismaður.

Þorsteinn Jónsson, héraðslæknir, var alþingismaður Vestmannaeyja frá 1887 til 1890, en þá sagði hann af sér þingmennsku. Þorsteinn var fæddur á Miðkekki í Flóa 17. nóvember 1840 og lést í Reykjavík þann 13. ágúst 1908.
Foreldrar hans voru Jón Þorsteinsson, fæddur 19. júní 1799, dáinn í júlí 1888, bóndi á Miðkekki og síðar í Hræringsstaðahjáleigu og síðari konu hans, Þórdísar húsfreyju, fædd 18. ágúst 1795, dáin 26. maí 1866, Þorsteinsdóttur í Hræringastaðahjáleigu, Runólfssonar, og konu Þorsteins Runólfssonar, Katrínar húsfreyju, f. um 1774, d. 15. apríl 1855, Erlendsdóttur.
Þorsteinn kvæntist þann 12. október 1865 Matthildi húsfreyju, fædd 6. janúar 1832, dáin 5. mars 1904, dóttur Magnúsar Þorkelssonar þá bónda í Eiðhúsum í Miklaholtshreppi, síðar að Fjarðarhorni í Helgafellssveit, og Sigríðar Pétursdóttur vinnukonu. Sonur Þorsteins var Jón Þorsteinsson.

Þorsteinn varð stúdent 1862 í Reykjavík. Hann las læknisfræði hjá Jóni Hjaltalín landlækni frá hausti 1862. Þorsteinn tók læknispróf árið 1865. Hann varð héraðslæknir í Vestmannaeyjum árið 1865 og gegndi því til ársins 1905. Þorsteinn var prófdómari við læknapróf 1907. Hann var einnig bókasali um hríð. Einnig hafði hann á hendi veðurathuganir fyrir dönsku veðurstofuna í fjölda mörg ár. Þorsteinn var hreppsnefndaroddviti frá 1874 til 1902. Hann var oft settur sýslumaður í Vestmannaeyjum um skemmri og lengri tíma. Þorsteinn fluttist til Reykjavíkur sumarið 1906 og dvaldist þar til æviloka.



Heimildir

  • Guðlaugur Gíslason: Eyjar gegnum aldirnar. Frásagnir af mannlífi og atburðum í Vestmannaeyjum frá gamalli tíð og nýrri. Reykjavík, 1982.
  • Prestþjónustubækur.
  • Læknar á Íslandi. Gunnlaugur Haraldsson. Þjóðsaga ehf. 2000.